Schilderen met een koker visus
Om mijn dagen te slijten ben ik zes jaar geleden begonnen met schilderen.
Met de gedachte het is maar een stuk doek als het niets wordt kan ik het altijd nog weg gooien,
ben ik begonnen aan een groot doek.
Verrassend reageerde mijn omgeving heel enthousiast.
Ik schijn ondanks mijn slechte visus er best iets aardigs van te maken.
Met het resultaat dat mijn moeder Minie en onze kinderen of ze het nu leuk vinden of niet inmiddels minimaal 3 Geke Mols aan de muur hebben hangen.
Je moet die rommel tenslotte toch ergens slijten.
En sta ik nu regelmatig mijn creatieve lusten te botvieren op het doek.
Dat doe ik in de schuur samen met hond Indy de radio op vol volume en alle grote lichtbalken aan.
Omdat ik door mijn koker visus geen ovezicht meer heb op het doek maak ik altijd eerst een mal van papier.
Zet met verf lijnen op het doek omdat ik een potloodstreepje niet meer kan zien.
Ik gebruik tubes acrylverf want ik kan later de zelfde kleur niet meer zelf mengen.
en plak stickers met de kleur op de tubes om de kleuren goed uit elkaar te houden.
weggooi bordjes voor de verf.
en voor elke kleur een schone kwast.
alles op een vaste plaats anders zoek ik me soms het apezuur naar een kwast of tube verf.
En meten is weten.
Ook gebruik ik de ipad om foto's van mijn werk te maken om meer overzicht te hebben van het schilderij.
en kan zien waar ik verbeteringen moet maken.
Verder is vooral het plezier het allerbelangrijkste ik schilder ook niet in opdracht want weet van te voren nooit of het wel iets wordt of niet.
Verbazend is het dat mens in mijn schilderijen meer dieptes en kleuren zien dan ik zelf.
En me vertellen dat ze er niets van snappen dat ik nog zulke dingen kan maken.
En dat vind ik eigenlijk ook wel.
Want ik kan soms niet eens zien wat er op mijn bord ligt maar verf smeren op het doek gaat me schijnbaar nog steeds goed af.
En kan een mens meer dan hij soms denkt.
https://www.facebook.com/pages/Schilderen-met-een-andere-visus/1397970170509726
Geen opmerkingen:
Een reactie posten