zondag 22 november 2015
Pepernoten Blues
We gaan mijn moeder even ophalen uit zonnewiede.
Om naar de sinterklaasintocht te gaan.
Als oma moet ik daar toch ook zeker bij zijn.
Wat een verschil bij vorig jaar.
Toen liep ik nog met een stok en nu met Tessa mijn geleidehond.
We moeten het looptempo even aanpassen op de rolatorstand.
Dan is het geduldig wachten aan de waterkant op sinterklaas.
Vlak naast ons staat nog een hond maarTessa taalt er niet naar.
Ook op het fanfare korps reageert ze niet en ligt relaxt bij mij.
Ik kan zo mooi rustig genieten van mijn kleinzoon naast ons die zo lief zit mee te klappen met de dansende kinderen en pieten aan de overkant.
De spanning loopt op want
O je de sleutel is weg en we kunnen strakjes niet naar binnen en de boot met sinterklaas komt er al aan! hoe moet dat nu?
Gelukkig wordt er een oplossing gevonden
Jammer genoeg begint het te regenen
en iedereen wil snel naar binnen.
Wij ook maar wat heeft die hond toch?
O zegt mijn moeder dat is een pepernoot dat kan geen kwaad hoor!
Nou nee dat mag ze helemaal niet.
Toen had er eigenlijk al een belletje moeten rinkelen bij mij, maar we komen bij mijn kleinkinderen en ik heb even geen aandacht voor Tessa die daar natuurlijk mooi misbruik van maakt en er al weer eentje te pakken heeft
Als we verder lopen blijkt er een spoor van pepernoten te liggen.
Tessa ontpopt zich als een ware speurhond ze wil alleen nog maar snuffelen.
En heeft volkomen lak aan het commando vooraan!
Nee hoor die denkt gewoon koekoek.
Uhhh! wat?
geleidehond?? hoezo? wie? ik???????
Er is niets meer met haar te beginnen ze laat me zelfs door een grote plas water lopen.
Uit wraak natuurlijk omdat ik zo'n spelbreker ben.
Tja zo'n hond werkt soms toch heel anders met simpele pepernoten die roet in het eten gooien.
Als we binnen zijn krijg ik meteen al spijt want daar liggen er nog veel meer.
als we even later naar huis gaan ben ik blij eindelijk uit de gevarenzone te zijn en Tessa ineens weer transformeert naar een normale geleidehond.
De sinterklaas intocht in Giethoorn is prachtig en petje af voor de organisatie leuk gedaan mensen.
Toch ben ik wel blij dat Sinterklaas met al zijn strooipieten maar 1 keer per jaar in Giethoorn komt.
Maar ik denk dat het van Tessa wel veel vaker zou mogen.
😉
vrijdag 13 november 2015
Soms ben ik ook maar gewoon een hond.
Mijn Gerard heeft het druk met zijn piratenkoor de waterlanders en is het hele weekend mooi de hort op.
Dus gaan Tessa en ik er maar samen op uit.
Onderweg hoor ik Anneke roepen.
Hé Geek ga je mee met de boot naar het eiland daar is nu van alles te doen.
Dat lijkt me heel gezellig.
Een uitdaging want varen in een rondvaartboot dat doen we niet alle dagen.
En lopen over drijvende aanlegsteigers al helemaal niet.
Maar met onze zeebenen brengen we het er best aardig van af.
Op het eiland aangekomen heb ik geen idee hoe de boel daar is opgesteld het gras is nat en ik hoor in gedachten mijn instructeur zeggen Geke je zult merken dat als het heeft geregend je hond zich moeilijker kan concentreren omdat er dan zo veel geurtjes uit de grond los komen.
Dat is dan boffen want het heeft flink geregend en Tessa begint al leuk te snuffelen.
ik ben even helemaal de kluts kwijt hoe te lopen
En doe maar het verstandigst Gewoon de beugel af geef Anneke een arm en houd Tessa aan de riem.
En dat is maar goed ook want overal liggen restjes chips knieperties en met allerandere geurtjes is Tessa ineens helemaal kierewiet en zou je niet geloven dat zij ook een geleidehond is.
afkeurend kijk ik haar aan binnensmonds mopperend 😁😁😁
Foei! dame jij krijgt 0 punten en ik zal dit!!! maar niet aan meneer Gaus vertellen.
Ze kijkt me verontschuldigend aan met een sorry baasje maar het ruikt hier zo lekker en als ik geen duidelijke commando's krijg kan ik niet werken hoor?
Dan denk ik gewoon koekoek.
En dat is ook zo die Tes heeft helemaal gelijk als jij niet duidelijk bent is ook een geleidehond maar gewoon een hond en geen robot.
Als we terug varen en uitstappen bij cafe Fanfare geef ik Tessa het comando vooraan we gaan naar huis.
Keurig leid ze me tussen alle toeristen obstakels fietsers en honden door.
Naar me op kijkend is het net of ze denkt.
Zie je wel hoe goed ik het doe als jij mij maar de juiste commando's geeft.😜
maandag 19 oktober 2015
Dansen met je hond
Leren lopen met een geleidehond is eigenlijk gewoon leren dansen met je hond.
Nou dat valt in het begin echt niet mee hoor.
Voor dat je samen leuk in de maat kunt dansen moet er best flink geoefend worden.
Dus dat doen we op deze vroege ochtend om kwart over zeven.
op 100 meter van af restaurant het vonder
begint Tessa toch wel heel erg langzaam te lopen.
En vraag ik me af waarom?
komt er misschien iets aan? loopt daar een hond? of is ze mij nu gewoon even aan het testen??
Dan hoor ik!
Hey Geke!
ik ben het Wian Schreur!
Je kunt hier niet langs hoor het vonder ligt er helemaal uit.
Dat was het dus.
Mijn knappe hond had dit natuurlijk al lang gezien.
Dank je wel Wian fijn dat je me even waarschuwd.
Maar ik heb nu een geleidehond zullen we even kijken wat ze nu gaat doen?
En ja hoor ze zoekt een alternatieve routte langs de gemeente auto links over het terras van het Vonder.
Daarna volgt een stevig paniekmomentje want? oooh hellup!!! dat gaat toch allemaal veel te snel.😱😱😱
links en rechts vliegen de tafels en stoelen voorbij in mijn achterhoofd hoor ik mijn instructeur zeggen Geke blijf dicht bij je hond.
Dat doe ik dan ook krampachtig
met mijn ogen dicht probeer ik een razendsnelle quicstep bij te houden.
Tot mijn grote verbazing staan we even later weer keurig netjes naast het roodwit afzetlint op het pad.. 😌😌😌
Dan vraag ik aan Wian.
En? wat vond je er van?
Echt waar Geke ik sta hier met open mond naar jullie te kijken.
Wat geweldig dat zo'n hond dat allemaal kan.
Trots antwoord ik
Nou dat vind ik ook.
Inmiddels zijn volle tarrasjes al lang geen panniekmomentjes meer en heb ik volledig vertrouwen in mijn Tessa.
En kunnen we al zeg ik het zelf.
Inmiddels al heel leuk dansen samen.😉
maandag 14 september 2015
Stok story
Na Jarenlang sfifferend neus naar de grond dubbeltjes te hebben gezocht.
Kan ik dank zij Tessa nu weer gewoon met opgeheven hoofd rechtop lopen
en ben geen stok meer nodig.
Alleen in het verkeer om veilig te kunnen oversteken.
Daarom heb ik wel zo'n handig klein uitschuifbaar herkenningstokje bij me.
Wegens goed gedrag van sommige automobilisten besluit ik hem eens
te testen op fietsers.
Alla zorro zwaai ik maar eens met mijn toverstokje.
En waarachtig het werkt best goed.
Soms stappen zelfs mensen van hun fiets.
Een ware prestatie want ik heb toch altijd gedacht dat die billen vastgeplakt zaten.
Als we van de hoge brug af komen tik ik tegen de bruggenstijl van een vonder en ploemp daar gaat mijn stok.
Ik kan er niet bij want de beschoeing is daar erg hoog.
Chips 😱😱😱 waar blijft nu die varende toerist als je ze nodig bent?
Dan hoor ik een moterpunter starten en komt mijn gieterse redder in nood er al aan.
Ik pak um wel evem veur joe Geke.
Het is Harry Bijl.
Even later ben ik weer de dankbare eigennaar van mijn natte maar toch wel onmisbare stok.
Wat fijn dank je wel Harry.
Met vaste hand kan ik weer verder de weg vrij maken en gaan we naar huis.
Wel weer wijzer geworden.
Zo'n stok gewoon z'n werk laten doen, is eigenlijk helemaal zo gek nog niet.
Mits je deze maar wel! heel erg stevig vast houd.😉
woensdag 9 september 2015
Soms ben ik ook maar een gewone hond.
Mijn Gerard heeft het druk met zijn piratenkoor de waterlanders en is het hele weekend mooi de hort op.
Dus gaan Tessa en ik er maar samen op uit.
Onderweg hoor ik Anneke roepen.
Hé Geek ga je mee met de boot naar het eiland daar is nu van alles te doen.
Dat lijkt me heel gezellig.
Een uitdaging want varen in een rondvaartboot dat doen we niet alle dagen.
En lopen over drijvende aanlegsteigers al helemaal niet.
Maar met onze zeebenen brengen we het er best aardig van af.
Op het eiland aangekomen heb ik geen idee hoe de boel daar is opgesteld het gras is nat en ik hoor in gedachten mijn instructeur zeggen Geke je zult merken dat als het heeft geregend je hond zich moeilijker kan concentreren omdat er dan zo veel geurtjes uit de grond los komen.
Dat is dan boffen want het heeft flink geregend en Tessa begint al leuk te snuffelen.
ik ben even helemaal de kluts kwijt hoe te lopen
En doe maar het verstandigst Gewoon de beugel af geef Anneke een arm en houd Tessa aan de riem.
En dat is maar goed ook want overal liggen restjes chips knieperties en met allerandere geurtjes is Tessa ineens helemaal kierewiet en zou je niet geloven dat zij ook een geleidehond is.
afkeurend kijk ik haar aan binnensmonds mopperend 😁😁😁
Foei! dame jij krijgt 0 punten en ik zal dit!!! maar niet aan meneer Gaus vertellen.
Ze kijkt me verontschuldigend aan met een sorry baasje maar het ruikt hier zo lekker en als ik geen duidelijke commando's krijg kan ik niet werken hoor?
Dan denk ik gewoon koekoek.
En dat is ook zo die Tes heeft helemaal gelijk als jij niet duidelijk bent is ook een geleidehond maar gewoon een hond en geen robot.
Als we terug varen en uitstappen bij cafe Fanfare geef ik Tessa het comando vooraan we gaan naar huis.
Keurig leid ze me tussen alle toeristen obstakels fietsers en honden door.
Naar me op kijkend is het net of ze denkt.
Zie je wel hoe goed ik het doe als jij mij maar de juiste commando's geeft.😜
woensdag 2 september 2015
lopen op tempo.
De afgelopen dagen flink geoefend in het lopen op tempo met Tessa.
En wat blijkt?
Tessa werkt stukken beter op beloningen met kaas.
Zo zie je maar verandering van spijs doet soms wonderen.
En vandaag ging het looptempo weer helemaal super.
Ook kon ik onder staande puntjes leuk afstrepen.
En ben ik trots op mijn knappe Tessa.
lopen aan de rechterkant van de straat goed.
Stoepje op stoepje af goed.
Zoek zebra goed.
Naar de spar lopen goed.
Zoek ingang goed.
Zoek kassa goed.
Alleen samen langs een geparkeerde auto op de stoep in de Ketstraat ging door een klein inschattingfoutje van Tessa ietsje minder
Want daar liepen we met ons lekker looptempo boem! bats! zo maar bovenop.
De eigenaaresse verontschuldigend met
een hier maar heel eventjes te moeten zijn,
vervolgens Tessa in tuig aaiend met wat ben jij toch een brave hond, scoorde in mijn ogen wel een vette onvoldoende.
Gelukkig heeft Tessa geleerd dat wanneer je ergens tegen aanloopt met lawaai ze de volgende keer hier ruimer om heen zal gaan.
Dus als er voor ons samen geen ruimte genoeg is op de stoep.
Dan moet het zo.
Stoep af de weg op daarna om de auto heen en dan kunnen we samen de stoep weer op.
Niet echt veilig.
Dus laten we maar hopen dat zo'n dame heeft geleerd dat auto's echt niet op een stoep horen te staan.
Tessa en ik hebben dat vandaag in elk geval wel geleerd.😜
En wat blijkt?
Tessa werkt stukken beter op beloningen met kaas.
Zo zie je maar verandering van spijs doet soms wonderen.
En vandaag ging het looptempo weer helemaal super.
Ook kon ik onder staande puntjes leuk afstrepen.
En ben ik trots op mijn knappe Tessa.
lopen aan de rechterkant van de straat goed.
Stoepje op stoepje af goed.
Zoek zebra goed.
Naar de spar lopen goed.
Zoek ingang goed.
Zoek kassa goed.
Alleen samen langs een geparkeerde auto op de stoep in de Ketstraat ging door een klein inschattingfoutje van Tessa ietsje minder
Want daar liepen we met ons lekker looptempo boem! bats! zo maar bovenop.
De eigenaaresse verontschuldigend met
een hier maar heel eventjes te moeten zijn,
vervolgens Tessa in tuig aaiend met wat ben jij toch een brave hond, scoorde in mijn ogen wel een vette onvoldoende.
Gelukkig heeft Tessa geleerd dat wanneer je ergens tegen aanloopt met lawaai ze de volgende keer hier ruimer om heen zal gaan.
Dus als er voor ons samen geen ruimte genoeg is op de stoep.
Dan moet het zo.
Stoep af de weg op daarna om de auto heen en dan kunnen we samen de stoep weer op.
Niet echt veilig.
Dus laten we maar hopen dat zo'n dame heeft geleerd dat auto's echt niet op een stoep horen te staan.
Tessa en ik hebben dat vandaag in elk geval wel geleerd.😜
dinsdag 25 augustus 2015
Rokjes???
Je kunt prima je geleidehond meenemen bij iemand in de auto.
Dit gaat ongeveer zo.
Korte ritten kan ze tussen je knieën met haar kop naar je toe onder het handschoenenkastje liggen.
Je laat je hond eerst zitten daarna stap je met je linkerbeen in geef het comando stap in controleer of de staart goed ligt daarna stap je rechts bij en sluit dan pas de deur.
Nu had het net geregend en bij de deur ligt een grote plas water.
Dus laat ik Tessa daar niet zitten maar staan.
Ik neem een grote stap wil gaan zitten en hoor krrrrrrrrt!
Oeps! 😳😳 dat was mijn rokje.
Bij het uitstappen blijkt er een keurige split van ongeveer 15 centimeter in mijn rokje te zitten.
Dus we hebbe weer wat geleerd.
Rokjes in auto's en in wachtkamers zijn geloof mij nu maar echt niet geschikt.😉
Dit gaat ongeveer zo.
Korte ritten kan ze tussen je knieën met haar kop naar je toe onder het handschoenenkastje liggen.
Je laat je hond eerst zitten daarna stap je met je linkerbeen in geef het comando stap in controleer of de staart goed ligt daarna stap je rechts bij en sluit dan pas de deur.
Nu had het net geregend en bij de deur ligt een grote plas water.
Dus laat ik Tessa daar niet zitten maar staan.
Ik neem een grote stap wil gaan zitten en hoor krrrrrrrrt!
Oeps! 😳😳 dat was mijn rokje.
Bij het uitstappen blijkt er een keurige split van ongeveer 15 centimeter in mijn rokje te zitten.
Dus we hebbe weer wat geleerd.
Rokjes in auto's en in wachtkamers zijn geloof mij nu maar echt niet geschikt.😉
zondag 23 augustus 2015
Ach ja soms zit het tegen.
Mijn moeder haar i d kaart is verlopen.
Dat is dan meteen een mooie oefening met de bus voor Tessa en mij.
Want dat hebben we nog niet gedaan samen.
Als we naar de bus lopen kom ik er achter dat mijn moeder van 81 beter de rolator had kunnen meenemen, want met zo'n wandelstok schiet dat niet echt op.
En lopen met een geleidehond in beugel en een moeder aan de arm dat kan niet.
Maar we moeten alleen op het gemeentehuis zijn dus! we wagen het er toch maar op.
Tessa leidt me keurig de bus in en ook weer uit.
Als we in het Gemeentehuis voor het fotoapparaat staan komt mijn moeder er achter dat ze haar portomonee met i d kaart in de bus heeft verloren.
Mijn moeder is geen tasjesmens maar propt liever alles gewoon maar in de broekzak of haar BH.
En daar staan we nu dan met de gebakken peren.
Tsss nou van mijn vader mocht ik vroeger nooit vloeken want dat deden meisjes niet.
Maar dat doe ik nu eventjes wel.
En krijg er meteen al spijt van als ik mijn moedertje zo schuldbewust zie staan.
Bij de receptie krijg ik het telefoonnummer van connexion en 10 minuten later het bericht dat een aardig meisje de portomonee afgegeven heeft aan de chauffeur.
Wat zijn wij blij dat er nog eerlijke mensen bestaan.
Deze buschauffeur komt over drie kwartier aan op het station met lijn 75 dus kunnen we de portemonnee daar ophalen.
Dat is met het tempo van mijn moeder nog best flink aanpoten.
Dus gooi ik de beugel maar los houd Tessa vast aan de riem neem mijn moeder aan de arm en sleur haar bijna mee naar het station.
We komen gelukkig net op tijd.
En Tessa die doet het allemaal fantastisch.
Dan kunnen we een half uur later met lijn 70 weer naar huis.
Als ik vier uur later weer thuis ben.
En eerst maar weer een nieuwe afspraak moet gaan maken voor haar i d kaart.
Denk ik dat het beter is om dit soort zaken maar uit te gaan besteden.
Ik ga in het vervolg met mijn lieve moedertje rolator tasje en Tessa toch veel liever gezellig op een leuk terrasje zitten.
en zijn dit ook prachtige oefeningen voor een geleidehond en baasje in opleiding.
En ik moet eerlijk bekennen, dat zitten op een terras daar ben ik trouwens ook veel beter in.😉
Dat is dan meteen een mooie oefening met de bus voor Tessa en mij.
Want dat hebben we nog niet gedaan samen.
Als we naar de bus lopen kom ik er achter dat mijn moeder van 81 beter de rolator had kunnen meenemen, want met zo'n wandelstok schiet dat niet echt op.
En lopen met een geleidehond in beugel en een moeder aan de arm dat kan niet.
Maar we moeten alleen op het gemeentehuis zijn dus! we wagen het er toch maar op.
Tessa leidt me keurig de bus in en ook weer uit.
Als we in het Gemeentehuis voor het fotoapparaat staan komt mijn moeder er achter dat ze haar portomonee met i d kaart in de bus heeft verloren.
Mijn moeder is geen tasjesmens maar propt liever alles gewoon maar in de broekzak of haar BH.
En daar staan we nu dan met de gebakken peren.
Tsss nou van mijn vader mocht ik vroeger nooit vloeken want dat deden meisjes niet.
Maar dat doe ik nu eventjes wel.
En krijg er meteen al spijt van als ik mijn moedertje zo schuldbewust zie staan.
Bij de receptie krijg ik het telefoonnummer van connexion en 10 minuten later het bericht dat een aardig meisje de portomonee afgegeven heeft aan de chauffeur.
Wat zijn wij blij dat er nog eerlijke mensen bestaan.
Deze buschauffeur komt over drie kwartier aan op het station met lijn 75 dus kunnen we de portemonnee daar ophalen.
Dat is met het tempo van mijn moeder nog best flink aanpoten.
Dus gooi ik de beugel maar los houd Tessa vast aan de riem neem mijn moeder aan de arm en sleur haar bijna mee naar het station.
We komen gelukkig net op tijd.
En Tessa die doet het allemaal fantastisch.
Dan kunnen we een half uur later met lijn 70 weer naar huis.
Als ik vier uur later weer thuis ben.
En eerst maar weer een nieuwe afspraak moet gaan maken voor haar i d kaart.
Denk ik dat het beter is om dit soort zaken maar uit te gaan besteden.
Ik ga in het vervolg met mijn lieve moedertje rolator tasje en Tessa toch veel liever gezellig op een leuk terrasje zitten.
en zijn dit ook prachtige oefeningen voor een geleidehond en baasje in opleiding.
En ik moet eerlijk bekennen, dat zitten op een terras daar ben ik trouwens ook veel beter in.😉
dinsdag 11 augustus 2015
Fietsers joggers en een muts.
Samen met Tessa lopen we vandaag maar eens naar het tippie van zuidende.
Met het comando vooraan we gaan naar Henderik gaan we op pad.
En ik moet zeggen het is heerlijk rustig op deze vroege morgen.
Tessa loopt lekker door en ben even in gedachten maar schrik me het apezuur als ineens een mannenstem al rennend naast ons goedemorgen! roept en voorbij zoeft.
joggers ach ja die hebben we natuurlijk ook in Giethoorn.
Even later kom ik meer joggers tegen en hoor ik al duidelijk het verschil tussen de
plof en sluip joggers.
Mijn voorkeur gaat trouwens wel uit naar de plofjoggers die hoor ik tenminste al mooi van verre aankomen.
Van alle obstakels, oneffenheden, vele toeristen, honden, en sluipjoggers vinden wij de fietsers toch wel het allermoeilijkst.
Mensen op een fiets op het pad in Giethoorn gedragen zich namelijk net als de automobilisten in Parijs.
Veelal luidruchtig bellend wordt de weg door hen opgeëist.
Zelfs wielrenners eisen al schreeuwend met hun hey hey hey ook midden in de bouwvak hun voorrang op.
ja ja mensen het gaat hier dan wel over een fietspad.
Maar dat deze samen gedeeld moet worden met voetgangers schijnt toch niet echt goed begrepen te worden.
En in het hoog seizoen is het hier nu eenmaal erg druk.
Dan geld hier ook de regel voorrang nemen of geven is natuurlijk gewoon een kwestie van goed fatsoen.
Wat? bedoel je even van de fiets afstappen? ben je nou helemaal van de p.g.r.
Toch is het wel indrukwekkend om te zien hoe soms stapvoets angstig balancerend en acrobatische toeren uithalend men toch op die fiets kan blijven zitten.
Maar ik weet het nu wel zeker die billen zijn gewoon vastgeplakt.
Daarom kan men ook niet afstappen om zo nodig met de fiets aan de hand dat stukje te gaan lopen.
Gelukkig komen we deze morgen niet veel fietsers tegen.
Wel hebben we een aardige oefening op de Petersteeg met blaffende honden achter een heg.
Ondanks het blaffende duo loopt Tessa keurig door.
Als ik bij Hendrik en Janneke Smit ben aangekomen blijken daar net bussen met toeristen te zijn aangeland en is het terras bomvol.
Ik geef Tessa het comando zoek ingang rechts en ja hoor de knapperd loodst me gewoon tussen al die toeristen door hup zo naar binnen.
Hey Geke roept Janneke je bent hier toch niet alleen gekomen?
Ja zekers wel ik dacht kom gezellig hier een bakkie doen.
Wat goed van je ik kom zo even bij je zitten.
Als we op het terras een zitplaats zoeken gaat dit wat stuntelig het is druk en we zijn hier nog niet eerder samen geweest.
Als we eindelijk zitten knoopt een mevrouw een praatje aan.
Aaien sommige mensen toch wel eens stiekem uw hond?
Ja mevrouw soms doen mensen dat toch.
Bent u blind?
Nee mevrouw ik ben slechtziend en kan nog een klein beetje zien.
Is dit nog een jonge hond?
Nee Tessa is al bijna drie jaar maar ik heb haar nog maar vier weken.
Ooo! nou dat dacht ik eigenlijk al want het ging al niet zo goed hè toen ik jullie zag aankomen.
Ik denk! wat een muts!
Pffffft weet deze muts eigenlijk wel hoe moeilijk het is om samen te leren lopen met je geleidehond.
Het hier gigantisch druk is wat het voor de hond extra moeilijk maakt om de weg te vinden.
We het momenteel eigenlijk best al fantastisch goed doen saampjes.
En mijn lieve Tessa een geweldige hond is.
Even later vraagt de muts.
Heeft u deze hond als pup zelf uitgezocht?
Zie je wel! denk ik dan echt een vraag voor een muts.
Gelukkig komt Janneke met de koffie en negeer ik verder de muts.
Ach ja dit soort mensen zullen Tessa en ik nog wel vaker tegenkomen.
Maar gaan wij daar geen energie in steken.
Want wij worden vast een fantastisch team saampjes.
Dus laten we alle mutsen! gewoon maar lekker mutsen!😉
zaterdag 25 juli 2015
Veilig oversteken met je geleidehond in Giethoorn.
oversteken van een druk kruispunt hoort ook bij het leren lopen met een geleidehond.
Via het fietspad onder de weg door kunnen Tessa en ik heel relaxed en veilig oversteken.
Ook de brug over het kannaal is geen probleem voor ons.
Maar dan! willen we naar de kanaaldijk.
Daar is geen zebra maar komt wel van drie kanten druk verkeer.
Onder leiding van onze instructeur sta ik 😓😓😓mijn stok capriolen uit te voeren en stoppen inderdaad toch alle auto's voor ons en kunnen we veilig naar de overkant.😌
Op de terugweg,
zegt mijn instructeur.
Geke pak je stok rechts vanaf de dwarsgracht komt een politieauto aanrijden.
Nu kun je mooi even oefenen.
Ik houd mijn stok in positie en steek na een aantal seconden mijn stok recht voor uit om aan te geven, ik ga nu over steken.
Autos moeten dan net als bij rood licht verplicht stoppen.
Deze politieauto stopt dan natuurlijk ook?
niiet!!!!!!!!! 😭😭😭
Met open mond kijken wij deze politieagent na.
Respect voor de politie?
Nou vandaag toch maar even niet.
Via het fietspad onder de weg door kunnen Tessa en ik heel relaxed en veilig oversteken.
Ook de brug over het kannaal is geen probleem voor ons.
Maar dan! willen we naar de kanaaldijk.
Daar is geen zebra maar komt wel van drie kanten druk verkeer.
Onder leiding van onze instructeur sta ik 😓😓😓mijn stok capriolen uit te voeren en stoppen inderdaad toch alle auto's voor ons en kunnen we veilig naar de overkant.😌
Op de terugweg,
zegt mijn instructeur.
Geke pak je stok rechts vanaf de dwarsgracht komt een politieauto aanrijden.
Nu kun je mooi even oefenen.
Ik houd mijn stok in positie en steek na een aantal seconden mijn stok recht voor uit om aan te geven, ik ga nu over steken.
Autos moeten dan net als bij rood licht verplicht stoppen.
Deze politieauto stopt dan natuurlijk ook?
niiet!!!!!!!!! 😭😭😭
Met open mond kijken wij deze politieagent na.
Respect voor de politie?
Nou vandaag toch maar even niet.
dinsdag 21 juli 2015
Niet aaien!
Enne woarumme dan nie.
Achter mij hoor ik een mannenstem in het plat steenwijks vragen.
Is dat wel een echte labrador?
Ja hoor meneer.
Now tis wel een kleingie.
Is't wel een echte?
Inderdaad Tessa is wel een kleine labrador, maar dat heeft meer voordelen dan nadelen.
Enne gaat de man verder ik magge der nie aaijn?
Nee zeg ik dat heeft u goed gezien.
Tessa is een geleidehond en die mag u niet aaien.
Enne waorumme dan nie?
Ik haal even diep adem en denk oke hier gaan we dan.
Nou meneer ik ben heel slechtziend en deze hond zorgt ervoor dat ik niet overal tegen aanloop.
Dat is voor haar ook hard werken.
Als u haar gaat aaien vind ze dat misschien wel gezellig? maar haalt u haar ook uit haar concentratie waardoor ze niet meer op let.
En dan loop ik daardoor wel mooi tegen een paaltje op.
Maar dat wilt u vast niet op uw geweten hebben of wel?
Now! uh neu.
De man kijkt nog maar eens heel bedenkelijk naar Tessa draait zich om en loopt dan weg.
Ik hoor hem nog wel mompelen now! vind toch maar een kleingie.
Ja denk ik helamaal waar.
Maar! haar daden benne best wel groot.😉
Achter mij hoor ik een mannenstem in het plat steenwijks vragen.
Is dat wel een echte labrador?
Ja hoor meneer.
Now tis wel een kleingie.
Is't wel een echte?
Inderdaad Tessa is wel een kleine labrador, maar dat heeft meer voordelen dan nadelen.
Enne gaat de man verder ik magge der nie aaijn?
Nee zeg ik dat heeft u goed gezien.
Tessa is een geleidehond en die mag u niet aaien.
Enne waorumme dan nie?
Ik haal even diep adem en denk oke hier gaan we dan.
Nou meneer ik ben heel slechtziend en deze hond zorgt ervoor dat ik niet overal tegen aanloop.
Dat is voor haar ook hard werken.
Als u haar gaat aaien vind ze dat misschien wel gezellig? maar haalt u haar ook uit haar concentratie waardoor ze niet meer op let.
En dan loop ik daardoor wel mooi tegen een paaltje op.
Maar dat wilt u vast niet op uw geweten hebben of wel?
Now! uh neu.
De man kijkt nog maar eens heel bedenkelijk naar Tessa draait zich om en loopt dan weg.
Ik hoor hem nog wel mompelen now! vind toch maar een kleingie.
Ja denk ik helamaal waar.
Maar! haar daden benne best wel groot.😉
donderdag 9 juli 2015
Mijn baasje en ik.
Hallo lieve mensen.
Mijn baasje vind het super! dat iedereen zo enthousiast reageert als wij samen aan het oefenen zijn.
Maar heeft helaas nog geen tijd voor een praatje.
Tja oefenen tegelijk op mij letten en nog een praatje maken dat kan ze nog niet.
Want al ben ik dan wel een nette en goed opgeleide geleidehond.
Om goed te kunnen samenwerken? moeten wij elkaar eerst leren te gaan begrijpen.
Als mijn baasje dan wordt afgeleid?
maak ik nu daar echt wel misbruik van.
Een sticker met NIET AFLEIDEN A.U.B. WIJ ZIJN AAN HET OEFENEN zou voor haar ook nog niet eens zo verkeerd zijn.
Tenslotte loop ik toch ook met zo'n NIET AAIEN sticker op mijn tuig.
Helpt trouwens niet altijd want?
deze week ben ik toch lekker al twee keer door iemand stiekem geaaid.
Maar die kon vast niet lezen!
Daardoor brachten zij wel mijn baasje helemaal in de war.😅
Tja sorry ik ken mijn zwakheden maar blijf een echte labrador en kan me moeilijk beheersen als mensen zo leuk tegen me doen.
Daar zijn wel trucjes voor hoor, maar die kent mijn nieuwe baasje allemaal nog niet.
Dat gaat vast wel komen want ze heeft een aardige en goede instructeur.
Die haar van alles aan het leren is.
Maar als iedereen een beetje mee helpt dan leert ze het vast en zeker wel.
En kunnen we straks samen fijn veel op pad en heeft ze wel weer tijd voor een aardig praatje.
Nu mag hoi Geke ik ben het! .... heus nog wel hoor.
Vind ze wel leuk en ik ook. 😉
Groetjes Tessa.
Mijn baasje en ik.
Mijn baasje vind het super! dat iedereen zo enthousiast reageert als wij samen aan het oefenen zijn.
Maar heeft helaas nog geen tijd voor een praatje.
Tja oefenen tegelijk op mij letten en nog een praatje maken dat kan ze nog niet.
Want al ben ik dan wel een nette en goed opgeleide geleidehond.
Om goed te kunnen samenwerken? moeten wij elkaar eerst leren te gaan begrijpen.
Als mijn baasje dan wordt afgeleid?
maak ik nu daar echt wel misbruik van.
Een sticker met NIET AFLEIDEN A.U.B. WIJ ZIJN AAN HET OEFENEN zou voor haar ook nog niet eens zo verkeerd zijn.
Tenslotte loop ik toch ook met zo'n NIET AAIEN sticker op mijn tuig.
Helpt trouwens niet altijd want?
deze week ben ik toch lekker al twee keer door iemand stiekem geaaid.
Maar die kon vast niet lezen!
Daardoor brachten zij wel mijn baasje helemaal in de war.😅
Tja sorry ik ken mijn zwakheden maar blijf een echte labrador en kan me moeilijk beheersen als mensen zo leuk tegen me doen.
Daar zijn wel trucjes voor hoor, maar die kent mijn nieuwe baasje allemaal nog niet.
Dat gaat vast wel komen want ze heeft een aardige en goede instructeur.
Die haar van alles aan het leren is.
Maar als iedereen een beetje mee helpt dan leert ze het vast en zeker wel.
En kunnen we straks samen fijn veel op pad en heeft ze wel weer tijd voor een aardig praatje.
Nu mag hoi Geke ik ben het! .... heus nog wel hoor.
Vind ze wel leuk en ik ook. 😉
Groetjes Tessa.
zondag 5 juli 2015
zaterdag 4 juli 2015
Slechtziend ben je samen.
In een periode van 10 jaar ben Ik heel slechtziend geworden.
Dit is een lang proces van samen vallen en opstaan.
Ook je echtgenoot moet hier aan wennen en zelf moet je leren de dingen anders te gaan doen.
In de praktijk komt het er op neer, dat ik meestal wel val en mijn man me weer helpt met opstaan.
We lopen samen gearmd in de stad. met ondersteuning van gesproken aanwijzingen gaat dat best goed.
Stoepje op stoepje af.
De telefoon gaat en Gerard geeft aan dat we gewoon door lopen.
kwek kwek kwekkerder kwek.
Bats! boem daar lig ik dan op het asfalt.
Oeps! stoepje gemist.
Een schuldbewuste echtgenoot raapt me maar gauw weer op.
Tja! net als met autorijden, gaat ook bellen en begeleiden niet samen.
Nu gebeurt me dat niet zo snel meer want met mijn stok voel ik gelukkig zelf wel waar een stoepje is.
Wel zo veilig.
Ook met koken gaat wel eens wat mis.
Suiker op de sucadelappen inplaats van de bietjes.
En dan een lieve echtgenoot die zegt geeft niet hoor schat dit smaakt zo ook wel lekker.
Met het verplaatsen van grote stukken roept mijn mannetje nog steeds daar heen of hier! of dit!
Nu proberen we het op een andere manier.
Op de cijfers van de klok b.v. 12 uur inplaats van daar! of hier!
en beschrijven wat je in je hand hebt inplaats van voor me staan en roepen kijk dit!
Alles op een vaste plaats.
Ook geen trapje even neerzetten of een lange plank waar het niet hoort te staan want in no time lig ik daar dan weer boven op.
en moeten er pleisters geplakt worden.
Ja voor een echtgenoot valt het ook niet altijd mee hoor.
Gelukkig krijgen wij binnenkort versterking.
van een geleidehond.
Deze lieve viervoeter heeft in tegenstelling tot de Dogsim wel een natte neus kwispelende staart en vast en zeker een aaibaarheidfactor van minimaal 400 procent.
En dan moeten we gaan uitleggen waarom mensen deze lieverd niet mogen aaien als zij voor mij aan het werk is.
Eigenlijk is het niet zo moeilijk.
Als je een geleidehond in tuig gaat afleiden door b.v. te fluiten, roepen, voeren of aaien. dan haal je de hond uit haar concentratie let ze niet meer op mij en loop ik daarom wel weer mooi tegen een paaltje op.
En kunnen er weer pleisters geplakt worden.
Daarin tegen kan ze als ze niet aan het werk is wel aangehaald worden ten slotte heeft ook een geleidehond recht op vrij tijd, veel knuffels, ravotten en spelen.
Dus maakt u zich maar geen zorgen
Thuis kan ze echt helemaal gewoon hond zijn.
Wij zijn er klaar voor en vinden het reuze spannend allemaal.
Nu is het alleen nog maar wachten tot dat deze nieuwe lieve viervoeter eindelijk bij ons kan komen wonen.
dinsdag 2 juni 2015
De Dogsim spits
Je wordt niet zomaar losgelaten op een geleidehond.
Daar komt nog heel wat bij kijken hoor.
Dus voorlopig nog helemaal geen natte neus en kwispelende staart.
Maar een dogsim.
Deze metalen viervoeter heeft in mijn ogen dan ook meer weg van een veredelde rolator.
Met dit witte karretje op wieltjes, beugel en duwstang mag ik de eerst komende tijd gaan oefenen.
En vandaag begint mijn eerste dogsim les.
Best spannend want zo komen we weer een stapje dichterbij mijn geleidehond.
Half drie gaat de deurbel en ja hoor daar staat de juf van Koninklijke Visio met een aaibaarheidsfactor nul komma nul ijzeren Harry.
Het is de bedoeling dat ik de commando's geef en zij deze met de dogsim gaat uitvoeren.
Met het commando, Harry! vooraan gaan we midden in het spitsuur op pad.
Ondanks mijn waarschuwing,
is de juf erg onder de indruk van alle toeristen die helemaal niet voor ons aan de kant gaan.
Ze hebben het natuurlijk ook veel te druk met selfies en andere toeristen in de dorpsgracht die met botsende verhuur bootjes er een ware kermis attractie van maken.
Dan kunnen er wel twee van die onnozele vrouwen met een karretje tegen de stroom in gaan lopen.
Maar daar snap je als serieuze toerist toch helemaal niets van en houd je mooi wel je eigen koers.
Begrijpelijk want net als in het verkeer is voorrang verlenen of nemen vaak ook gewoon een kwestie van goed fatsoen.
Daarom houd ik het maar weer op onwetendheid.
Hopelijk maakt straks mijn nieuwe viervoeter wel meer indruk want mijn witte stok wordt niet echt herkent.
Misschien moet Gerard er toch maar een belletje op maken.
Dat werkte vroeger op de kinderwagen ook altijd.
Het lukt niet om helemaal ongezien het dorp door te komen
Want ik wordt regelmatig door gietersen aangesproken die dat karretje wel even nader willen bekijken.
Het valt niet mee om Harry in toom te houden tussen alle mensen stuiterend over het slechte wegdek van het binnenpad.
Als onze Harry midden op het vonder kuren krijgt blokkeert en bijna de gracht in duikt
Krijgt de juf het er helemaal warm van.
Als ze van de schrik is bekomen verteld ze me dat het met een geleidehond veel makkelijker zal gaan al zal de hond in het begin zeker alle paadjes willen verkennen en moet ik wel echt op tijd commando's gaan geven.
Nou dat kan nog spannend worden
Want nu zit ik al regelmatig bij iemand in de meterkast inplaats van het toilet.
Maar zo kom je natuurlijk wel weer eens ergens anders.
En ken ik straks vast en zeker weer alle kleine paadjes in Giethoorn.
De stoep met schuine rand van de hylkemaweg scoort ook bij de juf van Visio een dikke onvoldoende.
Bij de supermarkt Spar ter Schure gaan we even naar binnen.
Mag je hier straks ook je geleidehond mee nemen Geke?
Ik verwacht van wel, maar weet het eigenlijk niet.
Maar even vragen dan?
Geen probleem zegt Sjaak.
Natuurlijk Geke ben je hier welkom met je geleidehond.
Wij hebben ze wel vaker in onze winkel.
Deze hulphonden zijn goed getraind en zitten ook nergens aan.
Dat is fijn om te horen,
want het is echt niet vanzelf sprekend dat geleidehonden overal mee naar toe mogen.
Omdat dit bij de Nederlandse wet nog steeds niet goed geregeld is.
In het Kulturhus.
Sta ik flink te prutsen bij de liftknopjes. non visueel zijn deze wel heel erg klein en daarom lastig te bedienen.
Als ik voor de vierde keer weer op het alarm knopje druk. vraag ik mij toch even af wie er destijds wel of niet serieus over deze real design of goedkoper Design pietepeuterige liftknopjes heeft nagedacht.
Als we de terugweg weer hebben overleefd
Protesteren onze armen en hebben we geen droge draad meer aan het lijf.
Oefenen met de dogsim over een slecht wegdek van het binnenpad tijdens spitsuur, is geen normale mobiliteit training maar eigenlijk meer?
Topsport. 😉
zaterdag 25 april 2015
Gewoon slechtziend.
Het is voor een ander soms moeilijk te begrijpen wat slechtziend zijn inhoud.
Omdat het gewoon kunnen zien zo vanzelfsprekend is.
Toch wil iedereen wel graag helpen, als je er maar om vraagt.
Want wat zie je nu wel! en wat niet.
Anders dan bij blindheid kunnen slechtzienden hun handicap onzichtbaar maken.
Schaamte en onwetendheid leiden nog al te vaak naar smoesjes trucjes of thuisblijven.
Maar hoe meer mensen voor deze handicap uit (durven) komen hoe meer bekendheid en begrip we hier voor krijgen.
Daarom kom ik maar van die bank en zeg.
Ik ben heel gewoon maar ook heel slechtziend.
Na zeven jaar tegenstribbelen bezit ik nu een taststok met een wieltje.
Geen overbodige luxe hoor, in Giethoorn moet je niet naast het pad komen, want voor dat je het weet lig je zo op je snufferd.
Op het uitdagende voetpad met schuine rand van de Hylkemaweg kan ik leuk slalommen. maar toch veiliger op de weg lopen.
En dan denken de meeste mensen dat het water een obstakel voor me is.
Nee hoor ik kan gelukkig de vonder rikken nog een beetje zien.
Maar ook dat deze nodig aan een witte kwast verf toe zijn.
En er meer lantarenpalen langs het pad mogen komen.
Maar dit komt vast helemaal goed nu ons prachtige dorp op het monopolie bord staat. Gaat Gemeente Steenwijkerland voor dit nieuwe visite kaartje natuurlijk het budget onderhoud eens ernstig onder de loep nemen.
voorlopig zorg ik toch maar voor het donker veilig thuis te zijn.
Voor het lopen met een witte stok bestaan regels en een mobiliteitscursus.
Desondanks merk ik regelmatig dat sommigen nog nooit van deze regels hebben gehoord.
En mij aan zien voor landmeter of stappenteller.
Misschien doordat ik te zelfverzekerd loop omdat ik de weg wel kan dromen.
Helemaal niet erg hoor want dat geeft vaak weer aanleiding tot een aardig gesprek.
De laatste tijd spreekt men mij regelmatig aan over mijn mollepraatjes op internet.
Waar ik op eigen wijze slechtziendheid inzichterlijker probeer te maken door met andere ogen over de alledaagse beslommeringen te schrijven.
Daarom trek ik de stoute schoenen aan en vertel nu een mollepraatje in gieters nijs
Ik zie je wel ik zie je niet.
Hoe herken ik nu iemand.
Meestal op intuïtie
gecombineerd met stem, postuur, kleding, haardracht, woon en werkomgeving.
En ach met een beetje gokken zit ik best vaak goed
Regelmatig hoor ik iemand roepen.
Hoi! Geke.
Dan vraag ik me soms de hele dag nog af.
Wie was dat?
Bij de tandarts is het extra opletten geblazen, omdat iedereen zo angsvallig zijn mond houd.
Dat begrijp ik wel, want bij de tandarts vind ik het ook nooit zo gezellig.
Op goed geluk probeer ik maar om niet op iemands schoot te gaan zitten.
alhoewel dat wel weer stof zou kunnen zijn voor een aardig mollepraatje.
Daarom toch maar een paar tips
voor de liefhebber.
Iets naar me roepen?
Ja hoor heel graag ik stel een praatje zeer op prijs.
Als je naar me roept?
Graag mijn naam erbij ik weet dan dat je het tegen mij hebt.
Of loop liever even naar me toe, vertel ook je eigen naam dan hoef ik niet zo heel hard na te denken.
Bijvoorbeeld, hoi Geke ik ben het! Anneke.
Deze manier van begroeten zou ik wel heel erg fijn vinden.
Een avondje uit gaat ongeveer zo.
We hebben een feestje
Ik dof me maar eens op.
Want ach ja?
Ook al zie ik er niet zo veel van, ijdel ben ik heus nog wel.
Dus een kloddertje hier en een kloddertje daar.
De mascara en eyliner laat ik maar achterwege.
Ik zie het maar als de kunst van het weg laten.
Wel zo veilig.
In ons dorp ken ik alle horeca gelegenheden.
Maar blijft het non visueel toch een duistere zaak en hindernisbaan, om mensen,opstapjes, tafeltjes en andere oneffenheden te nemen.
Gelukkig kan ik altijd vertrouwen op mijn persoonlijke tom tom Gerard.
Veilig wordt ik langs alle obstakels geloodst ondertussen bij gepraat wie er zoal zijn.
Met stok kan ik me aardig redden, iedereen kent me en springt wel aan de kant, als ik swifferend een toillet wil scoren.
Hapjes? ja lekker.
Maar daar ben ik door schade en schande wel wat voorzichtiger mee geworden.
Want oude kaas en zoute haring? daar ben ik echt geen liefhebber van.
En van mijn moeder mag ik nog steeds niet op de grond spugen.
Daarom gebruik ik nu maar mijn neus of vraag wat er op dat bord ligt.
Zelf meerdere drankjes ophalen aan de bar?
Geen probleem iemand wil dat best even voor me doen, als ik daarom vraag.
Meestal zit ik op 1 plaats, omdat ik niet zo maar! naar iemand toe kan lopen om een praatje te maken.
Maar heb ik over aandacht en gezelligheid niets te klagen.
Als mijn vriendinnen weg gaan, vraag ik toch maar even waar Gerard is.
Nou zegt Ineke die staat daar! aan de bar.
ik kijk!
En wat zie ik dan!
Bij de bar staan een hele rij geblokte overhemdjes alla postuur kabouter plop.
Ja wie is nu wie?
Voorzichtig ga ik deze mannetjes maar eens van dichterbij bekijken.
Gerard houd me altijd wel in de gaten en haalt me er even bij.
De muziek begint weer te spelen.
links en rechts wordt er flink in mijn oren getetterd een gesprek is bijna niet meer mogelijk.
Een half uur later kom ik er pas achter, doordat het geblokte overhemdje naast mij roept?
Geke ik geniete zo van joen molleproties op Facebook.
Geert Vos met bril blijkt te zijn.
Aan het eind van de avond heb ik het wel gezien en wil graag naar huis.
We zitten nog aan de bar en ik zeg, betaal jij even want ik wil nu wel graag weg.
Dan hoor ik.
Gerard staat hier niet meer hoor Geke!
Ik ben het Anthon. Oh? hallo dag Anthon.
Nou! ik denk niet? dat jij de rekening gaat betalen of wel?
Zullen we dan nog maar een biertje drinken? die mol komt van zelf wel weer opdagen.
En dat is ook zo.
Even later staat mijn mannetje al weer naast mij.
En dan kunnen we eindelijk naar huis.
Want samen uit!
is altijd samen thuis. :)
Mollepraatjes door Geke Mol
https://www.facebook.com/mollenpraatjes
http://mollepraatjes.blogspot.nl
woensdag 1 april 2015
Naar de bioscoop.
De telefoon gaat.
Het is onze dochter.
Hoi Mam met mij, vanavond speelt in Steenwijk de film Michiel de Ruyter.
Hebben jullie zin om mee te gaan?
ik tracteer.
Nou tegen zo'n lief aanbod zeggen wij geen nee.
Dus ik roep! ja leuk gezellig wij gaan heel graag mee.
Mooi dan haal ik jullie om kwart voor 7 op hoor.
doei doei.
Als we voor het loket staan heeft de lieverd alles al geregeld van een goede zitplaats tot en met het gebruik van de lift.
Ja bij het city theater wilden ze best graag mee denken.
O sorry mam roept mijn dochter je moet volgens mij in zo'n speciale lift.
Even krijg ik wilde visioenen van, mezelf
ziend zitten als bejaarde in spe op zo'n traplift.
Maar het schijnt een plateau te zijn met witte metalen hekjes.
Met een tergend slakkengangetje en veel bekijks gaan we samen langzaam naar boven.
In de zaal is het zo donker dat zelfs Aly en Gerard mopperen over deze duisternis.
want de film is immers nog lang niet begonnen.
Maar uiteindelijk zitten we dan toch.
de film met veel mooie close-ups, spectaculaire zeeslagen en politike intriges. kon ik redelijk volgen.
Welliswaar in gekuise versie, gezien door mijn kijkertjes vielen vaak de bloederige details net even buiten mijn kokertje.
Maar de non visuele missers werden wel weer goed gemaakt door geluidsefecten indringende muziek en de nederlandse taal.
En als extraatje bij de lugubere lynchpartij van de gebroeders de Wit.
Hoorde ik Aly even flink sputteren.
O bah getverderrie, en bof daar ging haar bakje tortilla's zo de prullebak in.
Nee deze film is niet echt bevordelijk voor je eetlust.
Maar wel de moeite waard om te kijken.
Na afloop besluit ik toch maar de trap te nemen.
Van donker naar licht gaat altijd beter dan andersom.
En inderdaad na een paar treden sta ik weer veilig op de begane grond.
En kunnen we samen na de rode loper voor een gezellig afzakkertje naar huis. :)
De telefoon gaat.
Het is onze dochter.
Hoi Mam met mij, vanavond speelt in Steenwijk de film Michiel de Ruyter.
Hebben jullie zin om mee te gaan?
ik tracteer.
Nou tegen zo'n lief aanbod zeggen wij geen nee.
Dus ik roep! ja leuk gezellig wij gaan heel graag mee.
Mooi dan haal ik jullie om kwart voor 7 op hoor.
doei doei.
Als we voor het loket staan heeft de lieverd alles al geregeld van een goede zitplaats tot en met het gebruik van de lift.
Ja bij het city theater wilden ze best graag mee denken.
O sorry mam roept mijn dochter je moet volgens mij in zo'n speciale lift.
Even krijg ik wilde visioenen van, mezelf
ziend zitten als bejaarde in spe op zo'n traplift.
Maar het schijnt een plateau te zijn met witte metalen hekjes.
Met een tergend slakkengangetje en veel bekijks gaan we samen langzaam naar boven.
In de zaal is het zo donker dat zelfs Aly en Gerard mopperen over deze duisternis.
want de film is immers nog lang niet begonnen.
Maar uiteindelijk zitten we dan toch.
de film met veel mooie close-ups, spectaculaire zeeslagen en politike intriges. kon ik redelijk volgen.
Welliswaar in gekuise versie, gezien door mijn kijkertjes vielen vaak de bloederige details net even buiten mijn kokertje.
Maar de non visuele missers werden wel weer goed gemaakt door geluidsefecten indringende muziek en de nederlandse taal.
En als extraatje bij de lugubere lynchpartij van de gebroeders de Wit.
Hoorde ik Aly even flink sputteren.
O bah getverderrie, en bof daar ging haar bakje tortilla's zo de prullebak in.
Nee deze film is niet echt bevordelijk voor je eetlust.
Maar wel de moeite waard om te kijken.
Na afloop besluit ik toch maar de trap te nemen.
Van donker naar licht gaat altijd beter dan andersom.
En inderdaad na een paar treden sta ik weer veilig op de begane grond.
En kunnen we samen na de rode loper voor een gezellig afzakkertje naar huis. :)
dinsdag 3 maart 2015
Zielig? neee hoor.
Ik sta in de supermarkt bij de slagerafdeling.
Omdat ik te vaak bieflappen inplaats van sucadelappen neem, pak ik deze keer toch maar mijn elektronische handloep.
Ik graai links en rechts in het rond en probeer zo mijn favoriete runderlapje te scoren.
Dan hoor ik achter mij iemand vragen.
Mevrouw! wat doet u daar?
Het is een medewerker van de slagerafdeling.
Nou! zeg ikheel serieus
Ik maak overal een foto van om te controleren of het vlees vers genoeg is.
Haperend wordt mij verzekerd dat alle producten echt wel vers zijn.
Gerustellend vertel ik hem, dat ik maar een grapje maak.
en de loep gebruik voor wat op de sticker staat.
Goh!! zegt de jongeman wat handig zo'n apparaatje.
Ja dat vind ik ook wel hoor.
Dan op naar de kip achter de
glazen deuren.
Waar? zit dat handvat.
Dan met loep op zoek naar de gerookte kip.
Voor mij een fris en tijdrovend klusje voor de supermarkt even geen energiekosten besparing.
Ik ga helemaal op in deze zoektocht en hoor dan.
Mevrouw mag ik u iets zeggen?
Mijn gehandicapte zoon vind u zo zielig.
Zielig? nee mevrouw ik ben niet zielig maar slechtziend dat is soms wel wat lastig maar ik ben echt niet zielig hoor.
Na nog een aardig praatje gemaakt te hebben ga ik weer verder
trek mijn boodschappenbriefje uit mijn jaszak en tegelijk strooit er allemaal kleingeld mee in het rond.
jippie daar hebben we de Jackpot.
Geweldig maar hoe vind ik dat allemaal weer terug?
Een aardige mevrouw raapt alle muntjes weer netjes voor me op.
Ga na een bedankje
verder op zoek naar de wijn ik ben zo druk met het zoeken naar de chardonay dat ik tegen een meneer aan rijd met mijn karretje.
Deze roept wat verontwaardigd nou ik kan hier niet verder hoor.
O sorry ik had u niet gezien en wijs even naar mijn stok die op de kar ligt
maar zou u mij heel misschien kunnen helpen met het zoeken naar een fles wijn?
De meneer wordt meteen heel behulpzaam en zegt
Maar natuurlijk mevrouw welke moet het zijn en hoeveel wilt u er van hebben?
Uiteindelijk naar de kassa
Ik vouw mijn stok op en leg hem op de band bij de boodschappen.
Een jonge kassière bliept alle boodschappen er door pakt mijn stok en haalt deze ook over de scanner.
hey geen bliepje
nog maar een keer ze kijkt wat beduusd naar mijn opgevouwen stok.
Ik denk niet dat daar een code op zit zeg ik glimlachend.
en leg haar dan toch maar even vriendelijke uit waar dit produkt voor dient.
En dan roepen ze wel eens boodschappen doen bah dat is zo saai.
Nou saai zou ik het niet willen noemen hoor..:)
Omdat ik te vaak bieflappen inplaats van sucadelappen neem, pak ik deze keer toch maar mijn elektronische handloep.
Ik graai links en rechts in het rond en probeer zo mijn favoriete runderlapje te scoren.
Dan hoor ik achter mij iemand vragen.
Mevrouw! wat doet u daar?
Het is een medewerker van de slagerafdeling.
Nou! zeg ikheel serieus
Ik maak overal een foto van om te controleren of het vlees vers genoeg is.
Haperend wordt mij verzekerd dat alle producten echt wel vers zijn.
Gerustellend vertel ik hem, dat ik maar een grapje maak.
en de loep gebruik voor wat op de sticker staat.
Goh!! zegt de jongeman wat handig zo'n apparaatje.
Ja dat vind ik ook wel hoor.
Dan op naar de kip achter de
glazen deuren.
Waar? zit dat handvat.
Dan met loep op zoek naar de gerookte kip.
Voor mij een fris en tijdrovend klusje voor de supermarkt even geen energiekosten besparing.
Ik ga helemaal op in deze zoektocht en hoor dan.
Mevrouw mag ik u iets zeggen?
Mijn gehandicapte zoon vind u zo zielig.
Zielig? nee mevrouw ik ben niet zielig maar slechtziend dat is soms wel wat lastig maar ik ben echt niet zielig hoor.
Na nog een aardig praatje gemaakt te hebben ga ik weer verder
trek mijn boodschappenbriefje uit mijn jaszak en tegelijk strooit er allemaal kleingeld mee in het rond.
jippie daar hebben we de Jackpot.
Geweldig maar hoe vind ik dat allemaal weer terug?
Een aardige mevrouw raapt alle muntjes weer netjes voor me op.
Ga na een bedankje
verder op zoek naar de wijn ik ben zo druk met het zoeken naar de chardonay dat ik tegen een meneer aan rijd met mijn karretje.
Deze roept wat verontwaardigd nou ik kan hier niet verder hoor.
O sorry ik had u niet gezien en wijs even naar mijn stok die op de kar ligt
maar zou u mij heel misschien kunnen helpen met het zoeken naar een fles wijn?
De meneer wordt meteen heel behulpzaam en zegt
Maar natuurlijk mevrouw welke moet het zijn en hoeveel wilt u er van hebben?
Uiteindelijk naar de kassa
Ik vouw mijn stok op en leg hem op de band bij de boodschappen.
Een jonge kassière bliept alle boodschappen er door pakt mijn stok en haalt deze ook over de scanner.
hey geen bliepje
nog maar een keer ze kijkt wat beduusd naar mijn opgevouwen stok.
Ik denk niet dat daar een code op zit zeg ik glimlachend.
en leg haar dan toch maar even vriendelijke uit waar dit produkt voor dient.
En dan roepen ze wel eens boodschappen doen bah dat is zo saai.
Nou saai zou ik het niet willen noemen hoor..:)
Handige hulpmiddelen
Wat er zoal in mijn tas zit.
Zaklampje
Handloe met lampje
Fitover zonnebril damesmodel
Electronische handloep
Iphone met oordopjes
Opvouwbare taststok
Zaklampje
Handloe met lampje
Fitover zonnebril damesmodel
Electronische handloep
Iphone met oordopjes
Opvouwbare taststok
zaterdag 28 februari 2015
Schilderen met een kokervisus
Schilderen met een koker visus
Om mijn dagen te slijten ben ik zes jaar geleden begonnen met schilderen.
Met de gedachte het is maar een stuk doek als het niets wordt kan ik het altijd nog weg gooien,
ben ik begonnen aan een groot doek.
Verrassend reageerde mijn omgeving heel enthousiast.
Ik schijn ondanks mijn slechte visus er best iets aardigs van te maken.
Met het resultaat dat mijn moeder Minie en onze kinderen of ze het nu leuk vinden of niet inmiddels minimaal 3 Geke Mols aan de muur hebben hangen.
Je moet die rommel tenslotte toch ergens slijten.
En sta ik nu regelmatig mijn creatieve lusten te botvieren op het doek.
Dat doe ik in de schuur samen met hond Indy de radio op vol volume en alle grote lichtbalken aan.
Omdat ik door mijn koker visus geen ovezicht meer heb op het doek maak ik altijd eerst een mal van papier.
Zet met verf lijnen op het doek omdat ik een potloodstreepje niet meer kan zien.
Ik gebruik tubes acrylverf want ik kan later de zelfde kleur niet meer zelf mengen.
en plak stickers met de kleur op de tubes om de kleuren goed uit elkaar te houden.
weggooi bordjes voor de verf.
en voor elke kleur een schone kwast.
alles op een vaste plaats anders zoek ik me soms het apezuur naar een kwast of tube verf.
En meten is weten.
Ook gebruik ik de ipad om foto's van mijn werk te maken om meer overzicht te hebben van het schilderij.
en kan zien waar ik verbeteringen moet maken.
Verder is vooral het plezier het allerbelangrijkste ik schilder ook niet in opdracht want weet van te voren nooit of het wel iets wordt of niet.
Verbazend is het dat mens in mijn schilderijen meer dieptes en kleuren zien dan ik zelf.
En me vertellen dat ze er niets van snappen dat ik nog zulke dingen kan maken.
En dat vind ik eigenlijk ook wel.
Want ik kan soms niet eens zien wat er op mijn bord ligt maar verf smeren op het doek gaat me schijnbaar nog steeds goed af.
En kan een mens meer dan hij soms denkt.
https://www.facebook.com/pages/Schilderen-met-een-andere-visus/1397970170509726
donderdag 26 februari 2015
In de ban van de smartphone
Twee jaar terug ben ik er ook aan begonnen
De! smartphone!!
Het moest wel een iphone worden want zelfs blinde mensen kunnen daar mee werken.
En je kon er een cursus voor volgen bij stichting Bartimeus of koninklijke Visio.
Maar die cursus begon pas over een week.
en daar kon ik toch niet op wachten? als je al zo'n mooie telefoon hebt.
Aangezien ik niet bang ben voor computers ben ik dat ook niet voor iphones.
En op internet kun je immers heel veel informatie vinden.
Het was nog wel een heel geklier om er van alles op te zetten.
Ach en omdat ik soms een overmoedig mens ben.
Hup ook maar even aan de computer een bacupje maken via itunes.
Mmm. wat duurt dat toch lang?
Daarom koppel ik hem maar af, en wat denk je?
Bam! zo vast als een huis niks meer mee te beginnen.
Een reset!
niks!
een harde reset!
Niks..
Nog maar eens zoeken op internet?
Niks.
Hellup! toch maar even terug naar de winkel?
Een aardig winkelmeisje probeert nog van alles maar niks hoor geen contact zo dood als een pier.
Opsturen dan maar?
Duurt wel 6 weken.
Uiteindelijk hebben we hem wel weer aan de praat gekregen dankzij mijn vriendin super Minie.
Achteraf bleek het aan mijn computer te liggen want deze herkende mijn iphone niet meer.
Kortom het is een prachtig apparaat, maar eerst een cursus volgen en een ziende je iphone via itunes laten sychroniseren is echt geen overbodige luxe.
En nooit!!!! je iphone loskoppelen als hij nog niet klaar is houd de balkjes boven in het scherm goed in de gaten.
Tip van een ervaringsdeskundige.
Gerard heeft helemaal niets met iphones of computers.
Daarom mag ik mee naar Steenwijk
om iets te veranderen in de computer op ons bedrijf.
Als ik klaar ben ga ik maar vast in de auto zitten,
En pak mijn iphone even kijken.
E-mail check Nul
Berichten check Nul
facebook pagina mollepraatjes.
Nieuwe vind ik leuks? check 10!
Tik tik er wordt op het raam getikt.
Het is Gerard.
Wat doe jij in de auto van Evert?
Ach ja zo'n smartphone kan soms echt even je leven beheersen.
En de auto?
Was zelfde type.
Zelfde kleur.
En geparkeerd naast onze eigen auto vlak voor de deur.
En? foei Evert niet op slot.
Maar wij hebben geen! zwarte leren bekleding.
Dat had ik toch zeker moeten merken toen ik er op ging zitten.
Maar ach ja! mijn smartphone was toch net iets interessanter geloof ik. :)
dinsdag 24 februari 2015
Gewoon een avondje uit
We hebben een feestje
Ik dof me maar eens op.
Want ja?
Ook al zie ik er niet zo veel van,
ijdel ben ik heus nog wel.
Dus een kloddertje hier en een kloddertje daar.
De mascara en eyliner laat ik maar zitten.
Ik zie het maar als de kunst van het weg laten.
Ook wel zo veilig.
In ons dorp ken ik alle horeca gelegenheden.
Maar blijft het toch een duistere zaak en ware hindernisbaan
om mensen, opstapjes, tafeltjes en andere oneffenheden te nemen.
Gelukkig kan ik altijd vertrouwen op mijn persoonlijke tom tom.
Veilig wordt ik langs alle obstakels geloodst ondertussen bij gepraat wie er zoal zijn.
Met stok kan ik me aardig redden, iedereen kent me en springt wel aan de kant als ik swifferend een toillet wil scoren.
Hapjes? ja lekker.
Maar daar ben ik door schade en schande wel wat voorzichtiger mee geworden.
Want oude kaas en zoute haring? daar ben ik echt geen liefhebber van.
En van mijn moeder mag ik nog steeds niet op de grond spugen.
Daarom gebruik ik nu maar mijn neus of vraag wat er op dat bord ligt.
Zelf meerdere drankjes ophalen aan de bar?
Geen probleem iemand wil dat best wel voor me doen, als ik daarom vraag.
Meestal zit ik op 1 plaats, omdat ik niet zo maar! naar iemand toe kan lopen om een praatje te maken.
Maar heb ik over aandacht en gezelligheid niets te klagen.
Als mijn vriendinnen weg gaan, vraag ik toch maar waar Gerard is.
Nou zegt Ineke die staat daar! aan de bar.
ik kijk!
En wat zie ik dan!
Daar staat een hele rij geblokte overhempjes alla postuur kabouter plop.
Ja wie is nu wie?
Voorzichtig ga ik deze mannetjes maar eens van dichterbij bekijken.
Gerard houd me altijd wel een beetje in de gaten en haalt me even bij de groep.
De muziek begint weer te spelen.
links en rechts wordt er flink in mijn oren getetterd een gesprek is bijna niet meer mogelijk.
En kom ik een half uur later er pas achter, doordat een geblokte overhempje naast mij roept?
Geke ik geniete zo van joen stukkies mollepraatjes op facebook.
Geert Vos maar nu met een bril op
blijkt te zijn.
Aan het eind van de avond heb ik het eigenlijk wel een beetje gezien en wil graag naar huis.
We zitten nog aan de bar en ik zeg, betaal jij even want ik wil nu wel weg.
Dan hoor ik.
Gerard staat hier niet meer hoor Geke.
Ik ben het Anthon.
Oh! hallo.
Dag Anthon.
Nou! ik denk niet? dat jij de rekening gaat betalen of wel?
Zullen we dan nog maar een biertje drinken? die mol komt van zelf wel weer opdagen.
En dat is ook zo.
Even later staat mijn mannetje al weer naast mij.
En dan kunnen we eindelijk naar huis.
Want samen uit!
is altijd samen thuis.:)
Ik dof me maar eens op.
Want ja?
Ook al zie ik er niet zo veel van,
ijdel ben ik heus nog wel.
Dus een kloddertje hier en een kloddertje daar.
De mascara en eyliner laat ik maar zitten.
Ik zie het maar als de kunst van het weg laten.
Ook wel zo veilig.
In ons dorp ken ik alle horeca gelegenheden.
Maar blijft het toch een duistere zaak en ware hindernisbaan
om mensen, opstapjes, tafeltjes en andere oneffenheden te nemen.
Gelukkig kan ik altijd vertrouwen op mijn persoonlijke tom tom.
Veilig wordt ik langs alle obstakels geloodst ondertussen bij gepraat wie er zoal zijn.
Met stok kan ik me aardig redden, iedereen kent me en springt wel aan de kant als ik swifferend een toillet wil scoren.
Hapjes? ja lekker.
Maar daar ben ik door schade en schande wel wat voorzichtiger mee geworden.
Want oude kaas en zoute haring? daar ben ik echt geen liefhebber van.
En van mijn moeder mag ik nog steeds niet op de grond spugen.
Daarom gebruik ik nu maar mijn neus of vraag wat er op dat bord ligt.
Zelf meerdere drankjes ophalen aan de bar?
Geen probleem iemand wil dat best wel voor me doen, als ik daarom vraag.
Meestal zit ik op 1 plaats, omdat ik niet zo maar! naar iemand toe kan lopen om een praatje te maken.
Maar heb ik over aandacht en gezelligheid niets te klagen.
Als mijn vriendinnen weg gaan, vraag ik toch maar waar Gerard is.
Nou zegt Ineke die staat daar! aan de bar.
ik kijk!
En wat zie ik dan!
Daar staat een hele rij geblokte overhempjes alla postuur kabouter plop.
Ja wie is nu wie?
Voorzichtig ga ik deze mannetjes maar eens van dichterbij bekijken.
Gerard houd me altijd wel een beetje in de gaten en haalt me even bij de groep.
De muziek begint weer te spelen.
links en rechts wordt er flink in mijn oren getetterd een gesprek is bijna niet meer mogelijk.
En kom ik een half uur later er pas achter, doordat een geblokte overhempje naast mij roept?
Geke ik geniete zo van joen stukkies mollepraatjes op facebook.
Geert Vos maar nu met een bril op
blijkt te zijn.
Aan het eind van de avond heb ik het eigenlijk wel een beetje gezien en wil graag naar huis.
We zitten nog aan de bar en ik zeg, betaal jij even want ik wil nu wel weg.
Dan hoor ik.
Gerard staat hier niet meer hoor Geke.
Ik ben het Anthon.
Oh! hallo.
Dag Anthon.
Nou! ik denk niet? dat jij de rekening gaat betalen of wel?
Zullen we dan nog maar een biertje drinken? die mol komt van zelf wel weer opdagen.
En dat is ook zo.
Even later staat mijn mannetje al weer naast mij.
En dan kunnen we eindelijk naar huis.
Want samen uit!
is altijd samen thuis.:)
zaterdag 21 februari 2015
Slechtziend
Ik ben beperkt ja..
Maar dddaar valt prima mee te leven.
Je moet alleen de dingen anders gaan doen.
https://www.facebook.com/mollenpraatjes?ref=ts&fref=ts
Ik ben beperkt ja..
Maar dddaar valt prima mee te leven.
Je moet alleen de dingen anders gaan doen.
https://www.facebook.com/mollenpraatjes?ref=ts&fref=ts
Een supermaatje
Elke vrijdag laat mijn buurvrouw maatje en vriendinnetje mij uit in de C1000. Ik zorg dan voor de muntjes en zij zorgt ervoor dat ik veilig door de draaideur kom.
Dit gaat ongeveer zo 1 kar voor en 1 kar achter en aan de achterste kar kan ik me dan mooi vasthouden zo gaan we hup tegelijk door de draaideur.
Op de groente afdeling wordt ik weer veilig losgelaten.
Structureel kwak ik de boodschappen in mijn karretje.
Bij de diepvries zoeken we elkaar uiteindelijk weer op. Zo nodig wordt er nog wat voor me opgehaalt en daarna sleept ze me weer veilig richting kassa.
Ze pakt keurig alle boodschappen voor me in ja heus ik heb het heel goed voor elkaar hoor.
Na het afrekenen stop ik mijn portemonnee in mijn tas en pak de kar zodat we weer samen door de draaideur kunnen.
Pak mis! hey waar is mijn karretje? weg! kijk wat verbluft om me heen nee hoor nergens geen karretje en geen Minie.
Grinnikend denk ik mooi hier sta ik dan nou ja ze zal me wel missen bij de auto hoop ik.
OOOOOh Geke ben je nog hier!! een verwilderende Minie staat voor me, ja ik kreeg ook al helemaal geen antwoord van je en ik had pas bij de auto in de gaten dat ik je was verloren onderweg, en onze karren met boodschappen staan daar nog.
ja ja een maatje zijn dat is best heel hard werken hoor.
Daarom ben Ik dan ook heel erg blij met mijn maatje superMinie.
Elke vrijdag laat mijn buurvrouw maatje en vriendinnetje mij uit in de C1000. Ik zorg dan voor de muntjes en zij zorgt ervoor dat ik veilig door de draaideur kom.
Dit gaat ongeveer zo 1 kar voor en 1 kar achter en aan de achterste kar kan ik me dan mooi vasthouden zo gaan we hup tegelijk door de draaideur.
Op de groente afdeling wordt ik weer veilig losgelaten.
Structureel kwak ik de boodschappen in mijn karretje.
Bij de diepvries zoeken we elkaar uiteindelijk weer op. Zo nodig wordt er nog wat voor me opgehaalt en daarna sleept ze me weer veilig richting kassa.
Ze pakt keurig alle boodschappen voor me in ja heus ik heb het heel goed voor elkaar hoor.
Na het afrekenen stop ik mijn portemonnee in mijn tas en pak de kar zodat we weer samen door de draaideur kunnen.
Pak mis! hey waar is mijn karretje? weg! kijk wat verbluft om me heen nee hoor nergens geen karretje en geen Minie.
Grinnikend denk ik mooi hier sta ik dan nou ja ze zal me wel missen bij de auto hoop ik.
OOOOOh Geke ben je nog hier!! een verwilderende Minie staat voor me, ja ik kreeg ook al helemaal geen antwoord van je en ik had pas bij de auto in de gaten dat ik je was verloren onderweg, en onze karren met boodschappen staan daar nog.
ja ja een maatje zijn dat is best heel hard werken hoor.
Daarom ben Ik dan ook heel erg blij met mijn maatje superMinie.
vrijdag 20 februari 2015
Ik zie je wel ik zie je niet.
Hoe herken ik nu iemand.
Meestal gaat dat op intuïtie
in combinatie met stemgeluid postuur kleding haardracht woon en werkomgeving.
En met een beetje gokken zit ik best vaak goed.
Of ik weet van te voren dat er iemand komt.
Laatst zou een laminaat vloer worden bezorgd.
Maar als dan onverwachts 2 andere mensen een zaagtafel komen brengen sta ik wel mooi de verkeerden aanwijzingen te geven.
Een bezoekje aan de huisarts? die herken ik prima hoor. maar dan moet hij wel mooi in zijn praktijk blijven zitten.
Kom ik deze beste man tegen bij de supermarkt tja dan herken ik hem zeer zeker niet.
Dit geldt ook voor mijn eigen kinderen als ze hun mond niet open doen in een andere omgeving.
Gelukkig weten zij inmiddels wel beter en komen altijd even naar me toe.
Vaak hoor ik iemand roepen.
Hoi! Geke
Dan vraag ik me soms de hele dag nog af.
Wie was dat?
Bij de tandarts moet ik altijd extra opletten omdat iedereen zo angsvallig zijn mond houd.
Dat begrijp ik wel, want bij de tandarts vind ik het ook nooit zo gezellig.
Op goed geluk probeer ik dan maar om niet op iemands schoot te gaan zitten.
Maar misschien zou dat wel weer stof zijn voor een aardig verhaaltje.
laatst kwam ik Hennie schreur met rollator voor haar tuinhekje nog tegen
Ik riep heel enthousiast.
hee hallo Hennie hoe gaat het er mee?
Ze antwoorde niet in het gieters maar met!
Was sagen sie? ich kann dich nicht verstehen.
Toch! zou ik hebben durven zweren. dat Hennie ook zo'n tuniek in de kast heeft hangen. Dus? wat moest dan toch dit Duitse vrouwtje in hetzelfde pakje en rollator! voor haar tuinhekje?
Nu moest ik deze dame met ingehouden grijns op het gezicht in mijn allerbeste televisie Duits gaan uileggen dat ik me een klein beetje had vergist.
Daarom toch maar een paar tips
voor de liefhebber.
Iets naar me roepen?
Ja hoor graag ik stel een praatje zeer op prijs.
Als je naar me roept?
graag mijn naam erbij ik weet dan dat je het tegen mij hebt.
of loop liever even naar me toe. vertel ook je eigen naam dan hoef ik niet zo heel hard na te denken.
bijvoorbeeld
hoi Geke ik ben het!Ineke.
Deze manier van begroeten zou ik wel heel erg fijn vinden.
En dan zou ik misschien wel veel rustiger kunnen slapen inplaats van te piekeren!
Wie ik die dag weer eens!
niet heb gezien.:)
Hoe herken ik nu iemand.
Meestal gaat dat op intuïtie
in combinatie met stemgeluid postuur kleding haardracht woon en werkomgeving.
En met een beetje gokken zit ik best vaak goed.
Of ik weet van te voren dat er iemand komt.
Laatst zou een laminaat vloer worden bezorgd.
Maar als dan onverwachts 2 andere mensen een zaagtafel komen brengen sta ik wel mooi de verkeerden aanwijzingen te geven.
Een bezoekje aan de huisarts? die herken ik prima hoor. maar dan moet hij wel mooi in zijn praktijk blijven zitten.
Kom ik deze beste man tegen bij de supermarkt tja dan herken ik hem zeer zeker niet.
Dit geldt ook voor mijn eigen kinderen als ze hun mond niet open doen in een andere omgeving.
Gelukkig weten zij inmiddels wel beter en komen altijd even naar me toe.
Vaak hoor ik iemand roepen.
Hoi! Geke
Dan vraag ik me soms de hele dag nog af.
Wie was dat?
Bij de tandarts moet ik altijd extra opletten omdat iedereen zo angsvallig zijn mond houd.
Dat begrijp ik wel, want bij de tandarts vind ik het ook nooit zo gezellig.
Op goed geluk probeer ik dan maar om niet op iemands schoot te gaan zitten.
Maar misschien zou dat wel weer stof zijn voor een aardig verhaaltje.
laatst kwam ik Hennie schreur met rollator voor haar tuinhekje nog tegen
Ik riep heel enthousiast.
hee hallo Hennie hoe gaat het er mee?
Ze antwoorde niet in het gieters maar met!
Was sagen sie? ich kann dich nicht verstehen.
Toch! zou ik hebben durven zweren. dat Hennie ook zo'n tuniek in de kast heeft hangen. Dus? wat moest dan toch dit Duitse vrouwtje in hetzelfde pakje en rollator! voor haar tuinhekje?
Nu moest ik deze dame met ingehouden grijns op het gezicht in mijn allerbeste televisie Duits gaan uileggen dat ik me een klein beetje had vergist.
Daarom toch maar een paar tips
voor de liefhebber.
Iets naar me roepen?
Ja hoor graag ik stel een praatje zeer op prijs.
Als je naar me roept?
graag mijn naam erbij ik weet dan dat je het tegen mij hebt.
of loop liever even naar me toe. vertel ook je eigen naam dan hoef ik niet zo heel hard na te denken.
bijvoorbeeld
hoi Geke ik ben het!Ineke.
Deze manier van begroeten zou ik wel heel erg fijn vinden.
En dan zou ik misschien wel veel rustiger kunnen slapen inplaats van te piekeren!
Wie ik die dag weer eens!
niet heb gezien.:)
donderdag 19 februari 2015
Oogziekenhuis story
Als vaste klant bij het oogziekenhuis Rotterdam maak je wel eens wat mee.
We rijden naar de spoed eisende hulp omdat het helemaal niet goed voelt.
Het schemert nog en ik hang met een zonnebril op achterover in de auto.
Vlak voor Rotterdam rijd een politie wagen achter ons.
Ik hoor Gerard mopperen want we zijn namelijk te laat met de apk keuring.
We krijgen het sein stop! en mogen met de auto naar de kant.
De agenten vragen om de papieren
en we moeten ook de auto uit.
Ik voel me helemaal niet goed en denk sjagarijnig.
laat me toch met rust.
Ga iets nuttigs doen!
Ga boeven vangen.
Alles wordt nagekeken zelfs onder de stoelen wordt er tot mijn grote verbazing gezocht.
uiteindelijk mogen we weer verder rijden.
Maar wel met een boete.
tja ze hebben ons vast verdacht van verboden snoepgoed bezit.
Want wie draagt er nu een zonnebril in het donker moet geholpen worden met uitstappen en staat er zo verdacht apathisch bij.
Ik had eigenlijk gewoon even met mijn stok moeten zwaaien dat had misschien in de boete gescheeld, maar ja die zat opgevouwen in mijn tas.
In het ziekenhuis staan er in no time een hele serie artsen om mij heen die allemaal graag even willen kijken.
Ik heb een flinke infectie
en mag een weekje blijven.
Bij de medicijnen zijn soms bijwerkingen en ik wordt regelmatig gecontroleerd.
De andere dag zijn alle muren oranje en vloeren een mooi geblokt dambord.
En vraag ik me verbaast af wat toch al die vreemde mensen aan mijn bed moeten.
Waarschijnlijk wordt mijn geest geinspireerd door het audio boek Harry Potter want dat soort figuren zweven er door de zaal.
Ik vind ze
eigenlijk best wel gezellig ook al zeggen ze niets.
s'nachts wordt ik wakker van gesnurk
Heel verbaast denk ik.
Is dat Zulu? onze hond.
Ben ik dan thuis?
En ga mijn bed uit, want ik moet eigenlijk ook plassen.
Pak mijn zaklamp en steek over naar het toilet maar kan deze niet vinden.
Maar! voel op de tast wel een bed met een snurkende zulu er in.
Zij wordt wakker en blijkt een snurkende mevrou te zijn.
Ze vraagt wat is er aan de hand?
Nou ik ben verdwaald geloof ik en kan mijn bed niet meer vinden.
Ze probeert mij met instrukties weer naar mijn bed te navigeren, maar ik snap er geen drol van.
Zal ik de zuster maar bellen? vraagt ze dan.
Dit lijkt me wel een strak plan.
Weer veilig in mijn bed moet ik er inwendig toch wel vreselijk om lachen.
Want natuurlijk wordt er in een ziekenhuis wel vaak flink gesnurkt en lag onze hond Zulu gewoon thuis lekker in haar eigen mand.
Ja ja sommige pilletjes hebben toch wel hele vreemde bijwerkingen.
En heb ik aardig voor wat opschudding gezorgd en staan de Harry Potter figuren genoteeerd als nieuwe bijwerkingen in de lijs van het ziekenhuis.
Gelukkig waren de hallucinatie's na een dag of 3 weer over en moch ik na een weekje goede zorgen weer naar huis.
En dan houden agenten je aan als je in het donker een zonnebril draagt.
Als vaste klant bij het oogziekenhuis Rotterdam maak je wel eens wat mee.
We rijden naar de spoed eisende hulp omdat het helemaal niet goed voelt.
Het schemert nog en ik hang met een zonnebril op achterover in de auto.
Vlak voor Rotterdam rijd een politie wagen achter ons.
Ik hoor Gerard mopperen want we zijn namelijk te laat met de apk keuring.
We krijgen het sein stop! en mogen met de auto naar de kant.
De agenten vragen om de papieren
en we moeten ook de auto uit.
Ik voel me helemaal niet goed en denk sjagarijnig.
laat me toch met rust.
Ga iets nuttigs doen!
Ga boeven vangen.
Alles wordt nagekeken zelfs onder de stoelen wordt er tot mijn grote verbazing gezocht.
uiteindelijk mogen we weer verder rijden.
Maar wel met een boete.
tja ze hebben ons vast verdacht van verboden snoepgoed bezit.
Want wie draagt er nu een zonnebril in het donker moet geholpen worden met uitstappen en staat er zo verdacht apathisch bij.
Ik had eigenlijk gewoon even met mijn stok moeten zwaaien dat had misschien in de boete gescheeld, maar ja die zat opgevouwen in mijn tas.
In het ziekenhuis staan er in no time een hele serie artsen om mij heen die allemaal graag even willen kijken.
Ik heb een flinke infectie
en mag een weekje blijven.
Bij de medicijnen zijn soms bijwerkingen en ik wordt regelmatig gecontroleerd.
De andere dag zijn alle muren oranje en vloeren een mooi geblokt dambord.
En vraag ik me verbaast af wat toch al die vreemde mensen aan mijn bed moeten.
Waarschijnlijk wordt mijn geest geinspireerd door het audio boek Harry Potter want dat soort figuren zweven er door de zaal.
Ik vind ze
eigenlijk best wel gezellig ook al zeggen ze niets.
s'nachts wordt ik wakker van gesnurk
Heel verbaast denk ik.
Is dat Zulu? onze hond.
Ben ik dan thuis?
En ga mijn bed uit, want ik moet eigenlijk ook plassen.
Pak mijn zaklamp en steek over naar het toilet maar kan deze niet vinden.
Maar! voel op de tast wel een bed met een snurkende zulu er in.
Zij wordt wakker en blijkt een snurkende mevrou te zijn.
Ze vraagt wat is er aan de hand?
Nou ik ben verdwaald geloof ik en kan mijn bed niet meer vinden.
Ze probeert mij met instrukties weer naar mijn bed te navigeren, maar ik snap er geen drol van.
Zal ik de zuster maar bellen? vraagt ze dan.
Dit lijkt me wel een strak plan.
Weer veilig in mijn bed moet ik er inwendig toch wel vreselijk om lachen.
Want natuurlijk wordt er in een ziekenhuis wel vaak flink gesnurkt en lag onze hond Zulu gewoon thuis lekker in haar eigen mand.
Ja ja sommige pilletjes hebben toch wel hele vreemde bijwerkingen.
En heb ik aardig voor wat opschudding gezorgd en staan de Harry Potter figuren genoteeerd als nieuwe bijwerkingen in de lijs van het ziekenhuis.
Gelukkig waren de hallucinatie's na een dag of 3 weer over en moch ik na een weekje goede zorgen weer naar huis.
En dan houden agenten je aan als je in het donker een zonnebril draagt.
woensdag 21 januari 2015
Rotje Knor
We gaan met z'n vijven gezellig een dagje naar Rotterdam.
Daar snappen ze het begrip witte stok toch stukken beter dan bij ons op het platteland.
Iedereen springt netjes op zij.
Moeders rukken snel hun kroost aan de kant en een jongenman wordt door zijn vriend uit de weg gesleurd als ik er aan kom.
Gezellig aan de arm wordt ik door rotterdamse Ineke als ware stadsgids met audio onderssteuning rondgeleid.
En op een enkel paaltje na gaat dit prima.
Heb in deze grote stad flink kunnen oefenen op de ribbellijnen, maar met een hakje aan loopt dat toch niet echt lekker.
Op naar de koopgoot
Uitverkoop ja daar houden wij wel van.
Nee dames kleding van maar 10 euro mag u hier niet passen!
dat moet u op de gok maar mee nemen.
Nou dat vinden wij maar raar en zijn snel de winkel weer uit.
Bij de kruitvat staat demonstratief een heuze beveiliger de uitgang te bewaken.
Daar zijn wij plattelands meisjes toch wel even van onder de indruk.
Niet dat er bij ons nooit wat wordt gegapt maar dit soort beveiliging kennen we niet.
Een bezoekje aan De pijp het oudste café van Rotterdam mag natuurlijk niet ontbreken.
Even schrikken als ik door het gordijn kom want het is hier wel een hele duistere zaak.
Maar veilig geparkeerd aan de tafel met een glas chardonay binnen handbereik.
de heerlijke lunch en aardige bediening.
krijgt deze lokatie van ons een dikke 10.
Daarna moeten we toch wel even serieus shoppen.
Want 70 procent korting dat kun je toch niet laten liggen.
Een leuk rood jasje gevonden en nog veel meer want met zoveel behulpzame vriendinnen ben je in no time opnieuw aangekleed en kun je bijna niet meer kiezen.
Als afsluiting de markthallen waar ik mijn reukorgaan goed kon gebruiken.
Tjonge alles op het gebied van eten is daar te koop.
Daar krijg je dan wel weer trek van.
Onder het genot van lekkere hapjes nog maar eens geproost op onze mooie vriendschap.
Dan even snel naar het toillet.
Geinspireerd door de wijn
stappen we als ware benidorm bastards met z'n tweeën tegelijk door het toilletpoortje.
in de tram staat een jongenman voor me op maar ik zie dat niet en wordt naar een ander plekje geloodst.
Deze aardige knul bied zijn zitplaatsje dan aan Grietje.
Zij verliest de discussie met deze aardige knul en gaat uiteindelijk toch maar zitten.
Tja daar gaat dan onze illusie van 55 plus meisjes van nu.
Ondanks onze antirimpel cremepjes
correctie hempjes en kappers.
trapt de jeugd daar niet in en ziet
alles boven de 50 als oude mensen en daar sta je voor op.
Met onze zere voeten zijn we allemaal best
blij met een zitplaatsje
En vinden, die jeugd van tegenwoordig!
best mee vallen.
Op het station staan we toch even op het verkeerde perron.
En hebben nog 2 minuten om de trein te halen.
Dat wordt dus
een stevig sprintje running blind aan de arm.
Als mijn persoonlijke tom tom Ineke even buiten adem is, sta ik een angstig rollercoaster momentje
op de roltrap naar beneden.
Maar wordt net op tijd door Minie en Anneke de trein ingesleurd.
Terwijl de trein al weer begint te rijden
duik ik bijna de trap af omdat mijn stok even behulpzaam vastgehouden wordt.
Gelukkig kan ik daarna veilig op de bank even bijkomen.
En zijn we het er allemaal over eens
Dit was een super gezellige dag en dat gaan we vaker doen.:)
We gaan met z'n vijven gezellig een dagje naar Rotterdam.
Daar snappen ze het begrip witte stok toch stukken beter dan bij ons op het platteland.
Iedereen springt netjes op zij.
Moeders rukken snel hun kroost aan de kant en een jongenman wordt door zijn vriend uit de weg gesleurd als ik er aan kom.
Gezellig aan de arm wordt ik door rotterdamse Ineke als ware stadsgids met audio onderssteuning rondgeleid.
En op een enkel paaltje na gaat dit prima.
Heb in deze grote stad flink kunnen oefenen op de ribbellijnen, maar met een hakje aan loopt dat toch niet echt lekker.
Op naar de koopgoot
Uitverkoop ja daar houden wij wel van.
Nee dames kleding van maar 10 euro mag u hier niet passen!
dat moet u op de gok maar mee nemen.
Nou dat vinden wij maar raar en zijn snel de winkel weer uit.
Bij de kruitvat staat demonstratief een heuze beveiliger de uitgang te bewaken.
Daar zijn wij plattelands meisjes toch wel even van onder de indruk.
Niet dat er bij ons nooit wat wordt gegapt maar dit soort beveiliging kennen we niet.
Een bezoekje aan De pijp het oudste café van Rotterdam mag natuurlijk niet ontbreken.
Even schrikken als ik door het gordijn kom want het is hier wel een hele duistere zaak.
Maar veilig geparkeerd aan de tafel met een glas chardonay binnen handbereik.
de heerlijke lunch en aardige bediening.
krijgt deze lokatie van ons een dikke 10.
Daarna moeten we toch wel even serieus shoppen.
Want 70 procent korting dat kun je toch niet laten liggen.
Een leuk rood jasje gevonden en nog veel meer want met zoveel behulpzame vriendinnen ben je in no time opnieuw aangekleed en kun je bijna niet meer kiezen.
Als afsluiting de markthallen waar ik mijn reukorgaan goed kon gebruiken.
Tjonge alles op het gebied van eten is daar te koop.
Daar krijg je dan wel weer trek van.
Onder het genot van lekkere hapjes nog maar eens geproost op onze mooie vriendschap.
Dan even snel naar het toillet.
Geinspireerd door de wijn
stappen we als ware benidorm bastards met z'n tweeën tegelijk door het toilletpoortje.
in de tram staat een jongenman voor me op maar ik zie dat niet en wordt naar een ander plekje geloodst.
Deze aardige knul bied zijn zitplaatsje dan aan Grietje.
Zij verliest de discussie met deze aardige knul en gaat uiteindelijk toch maar zitten.
Tja daar gaat dan onze illusie van 55 plus meisjes van nu.
Ondanks onze antirimpel cremepjes
correctie hempjes en kappers.
trapt de jeugd daar niet in en ziet
alles boven de 50 als oude mensen en daar sta je voor op.
Met onze zere voeten zijn we allemaal best
blij met een zitplaatsje
En vinden, die jeugd van tegenwoordig!
best mee vallen.
Op het station staan we toch even op het verkeerde perron.
En hebben nog 2 minuten om de trein te halen.
Dat wordt dus
een stevig sprintje running blind aan de arm.
Als mijn persoonlijke tom tom Ineke even buiten adem is, sta ik een angstig rollercoaster momentje
op de roltrap naar beneden.
Maar wordt net op tijd door Minie en Anneke de trein ingesleurd.
Terwijl de trein al weer begint te rijden
duik ik bijna de trap af omdat mijn stok even behulpzaam vastgehouden wordt.
Gelukkig kan ik daarna veilig op de bank even bijkomen.
En zijn we het er allemaal over eens
Dit was een super gezellige dag en dat gaan we vaker doen.:)
maandag 5 januari 2015
Een stok met een wieltje
EEn stok met een wieltje
Lopen met een stok daar zijn regels voor en een cursus.
Ik besluit na 7 jaar tegenstribbelen toch maar een taststok aan te schaffen, maar dan wel met een wieltje.
Want dat gezwiffer over de straat vind ik maar niks.
En ga op cursus.
Een hele aardige mevrouw komt dan bij je thuis en vraagt waar je zoal na toe zou willen.
Ik wil naar Miranda de pedicure werken met de lift het kultuurhus Sjaak en naar fanfare een broodje eten en daar gewoon zelfstandig naar het toilet kunnen gaan.
Fanfare roept ze je bedoelt naar cafe fanfare wat leuk dit soort verzoekjes maak ik niet veel mee.
Ik mag even laten zien wat ik met mijn stok kan.
je kunt je daar aardig mee redden is haar beoordeling maar het wieltje wordt afgekeurd omdat je zo een paaltje kunt missen, en mijn stok is te kort.
Na 4 keer anderhalf uur oefenen ben ik geslaagd heb een nieuwe stok met een marsmello en kan professioneel swifferen.
Nu gebruik ik inmiddels al weer 3 jaar mijn stok met een wieltje ja ik ben eigewijs ik weet het wel.
Maar dat gaat prima hoor en in de grote stad voel ik me net moses alle mensen gaan keurig aan de kant als ik er aan kom.
Dat is in giethoorn toch een beetje anders misschien loop ik te zelfverzekerd om dat ik de weg wel kan dromen.
Het gebeurt dan ook best vaak dat ik voor Landmeter of stappenteltster wordt aangezien.
Maar dat geeft dan weer aanleiding tot een aardig gesprek. En heb ik weer geleerd dat de juf van bartimeus toch gelijk had.
En ik nog steeds erg eigenwijs ben. :)
Mollepraatjes
https://www.facebook.com/mollenpraatjes
Landmeter of Slechtziend?
Wegens het niet ergonomisch werken met de ipad.
Heb Ik geen muis, maar een gorilla arm gecreëerd en mag naar de fysiotherapeut.
Wat naïef heb ik nog even gedacht.
mmm een massage lekker!
Nou vergeet het maar hoor dit soort massages zijn helemaal niet fijn.
Ik ben dit keer wat aan de late kant.
Met een petje voor de zon, zonnebril en inmiddels mijn onafscheidelijke vriend een tast stok met wieltje stap ik stevig door.
Zo als geleerd bij stichting bartimeus loop ik keurig aan de linkerkant.
Kom op het binnenpad iemand tegen met een kruiwagen.
Omdat deze man waarschijnlijk nog nooit van een Bartimeus heeft gehoord, moet ik uitwijken.
Wat lacherig roept de man in het plat gieters
Zoo!! bin ie de stappem ant teln!!!
Ik frons mijn wenkbrouwen en wil wat terug zeggen.
Iets heel onaardigs eigenlijk.
Want? ook ik heb soms een slecht humeur.
Maar heb ook erge haast.
Dus! ik zeg niets. en loop inwendig mopperend stevig door.
Denk foei wat een domme praat, vroeger weer niet op gelet op school zeker.
Maar baal er nog wel het meeste van dat ik niet weet wie die man is.
Al mopperend kom ik zo waar 10 minuten vroeger aan dan gewoonlijk.
Kijk dat is dan wel weer een voordeel want ik was nu mooi op tijd.
later bedacht ik mij?
Ach natuurlijk een petje en een stok met een wieltje dus toch weer eens aangezien voor een landmeter of sportief alternatief nordic walkster met crosswiel.
en kan ik er de humor wel weer van in zien.
Die nieuwe blitse roze of blauwe tast stok?
Nee! die ga ik toch maar niet kopen, want deze witte stok met bij horende functie is voor sommige mensen al moeilijk genoeg .:)
https://www.facebook.com/mollenpraatjes?ref=ts&fref=ts
landmeter of Slechtziend?
Heb Ik geen muis, maar een gorilla arm gecreëerd en mag naar de fysiotherapeut.
Wat naïef heb ik nog even gedacht.
mmm een massage lekker!
Nou vergeet het maar hoor dit soort massages zijn helemaal niet fijn.
Ik ben dit keer wat aan de late kant.
Met een petje voor de zon, zonnebril en inmiddels mijn onafscheidelijke vriend een tast stok met wieltje stap ik stevig door.
Zo als geleerd bij stichting bartimeus loop ik keurig aan de linkerkant.
Kom op het binnenpad iemand tegen met een kruiwagen.
Omdat deze man waarschijnlijk nog nooit van een Bartimeus heeft gehoord, moet ik uitwijken.
Wat lacherig roept de man in het plat gieters
Zoo!! bin ie de stappem ant teln!!!
Ik frons mijn wenkbrouwen en wil wat terug zeggen.
Iets heel onaardigs eigenlijk.
Want? ook ik heb soms een slecht humeur.
Maar heb ook erge haast.
Dus! ik zeg niets. en loop inwendig mopperend stevig door.
Denk foei wat een domme praat, vroeger weer niet op gelet op school zeker.
Maar baal er nog wel het meeste van dat ik niet weet wie die man is.
Al mopperend kom ik zo waar 10 minuten vroeger aan dan gewoonlijk.
Kijk dat is dan wel weer een voordeel want ik was nu mooi op tijd.
later bedacht ik mij?
Ach natuurlijk een petje en een stok met een wieltje dus toch weer eens aangezien voor een landmeter of sportief alternatief nordic walkster met crosswiel.
en kan ik er de humor wel weer van in zien.
Die nieuwe blitse roze of blauwe tast stok?
Nee! die ga ik toch maar niet kopen, want deze witte stok met bij horende functie is voor sommige mensen al moeilijk genoeg .:)
https://www.facebook.com/mollenpraatjes?ref=ts&fref=ts
landmeter of Slechtziend?
Abonneren op:
Posts (Atom)