Fietsers joggers en een muts.

Samen met Tessa lopen we vandaag maar eens naar het tippie van zuidende.
Met het comando vooraan we gaan naar Henderik gaan we op pad.
En ik moet zeggen het is heerlijk rustig op deze vroege morgen.
Tessa loopt lekker door en ben even in gedachten maar schrik me het apezuur als ineens een mannenstem al rennend naast ons goedemorgen! roept en voorbij zoeft.
joggers ach ja die hebben we natuurlijk ook in Giethoorn.
Even later kom ik meer joggers tegen en hoor ik al duidelijk het verschil tussen de
plof en sluip joggers.
Mijn voorkeur gaat trouwens wel uit naar de plofjoggers die hoor ik tenminste al mooi van verre aankomen.
Van alle obstakels, oneffenheden, vele toeristen, honden, en sluipjoggers vinden wij de fietsers toch wel het allermoeilijkst.
Mensen op een fiets op het pad in Giethoorn gedragen zich namelijk net als de automobilisten in Parijs.
Veelal luidruchtig bellend wordt de weg door hen opgeëist.
Zelfs wielrenners eisen al schreeuwend met hun hey hey hey ook midden in de bouwvak hun voorrang op.
ja ja mensen het gaat hier dan wel over een fietspad.
Maar dat deze samen gedeeld moet worden met voetgangers schijnt toch niet echt goed begrepen te worden.
En in het hoog seizoen is het hier nu eenmaal erg druk.
Dan geld hier ook de regel voorrang nemen of geven is natuurlijk gewoon een kwestie van goed fatsoen.
Wat? bedoel je even van de fiets afstappen? ben je nou helemaal van de p.g.r.
Toch is het wel indrukwekkend om te zien hoe soms stapvoets angstig balancerend en acrobatische toeren uithalend men toch op die fiets kan blijven zitten.
Maar ik weet het nu wel zeker die billen zijn gewoon vastgeplakt.
Daarom kan men ook niet afstappen om zo nodig met de fiets aan de hand dat stukje te gaan lopen.
Gelukkig komen we deze morgen niet veel fietsers tegen.
Wel hebben we een aardige oefening op de Petersteeg met blaffende honden achter een heg.
Ondanks het blaffende duo loopt Tessa keurig door.
Als ik bij Hendrik en Janneke Smit ben aangekomen blijken daar net bussen met toeristen te zijn aangeland en is het terras bomvol.
Ik geef Tessa het comando zoek ingang rechts en ja hoor de knapperd loodst me gewoon tussen al die toeristen door hup zo naar binnen.
Hey Geke roept Janneke je bent hier toch niet alleen gekomen?
Ja zekers wel ik dacht kom gezellig hier een bakkie doen.
Wat goed van je ik kom zo even bij je zitten.
Als we op het terras een zitplaats zoeken gaat dit wat stuntelig het is druk en we zijn hier nog niet eerder samen geweest.
Als we eindelijk zitten knoopt een mevrouw een praatje aan.
Aaien sommige mensen toch wel eens stiekem uw hond?
Ja mevrouw soms doen mensen dat toch.
Bent u blind?
Nee mevrouw ik ben slechtziend en kan nog een klein beetje zien.
Is dit nog een jonge hond?
Nee Tessa is al bijna drie jaar maar ik heb haar nog maar vier weken.
Ooo! nou dat dacht ik eigenlijk al want het ging al niet zo goed hè toen ik jullie zag aankomen.
Ik denk! wat een muts!
Pffffft weet deze muts eigenlijk wel hoe moeilijk het is om samen te leren lopen met je geleidehond.
Het hier gigantisch druk is wat het voor de hond extra moeilijk maakt om de weg te vinden.
We het momenteel eigenlijk best al fantastisch goed doen saampjes.
En mijn lieve Tessa een geweldige hond is.
Even later vraagt de muts.
Heeft u deze hond als pup zelf uitgezocht?
Zie je wel! denk ik dan echt een vraag voor een muts.
Gelukkig komt Janneke met de koffie en negeer ik verder de muts.
Ach ja dit soort mensen zullen Tessa en ik nog wel vaker tegenkomen.
Maar gaan wij daar geen energie in steken.
Want wij worden vast een fantastisch team saampjes.
Dus laten we alle mutsen! gewoon maar lekker mutsen!😉